రత్తాలు మరియు వేదవతితో వేడెక్కిపోయా …
(మా ఇంటి ప్రక్కన ఉండే ఇద్ధరు ముద్ధుగుమ్మలతో )
🔥 కసిరాజు కామంలో కన్నెపూకుల రసాలు 🔥
వేసవి వస్తోందంటేనే రెండు మూడేళ్ళనుంచి జనానికొకరకమైన బెంగ పట్టుకొంటొంది. పల్లెటూళ్ళల్లో ఉండే వాళ్ళకి మంచినీళ్ళ చెరువులూ, నూతులూ ఎండిపోతాయేమోనన్న బెంగా. పట్టణాల్లో ఉండేవాళ్ళకి పైపులు సరిగ్గా పడవేమోనన్న బెంగా ఎప్పుడూ వుంది. మరి ఈ కొత్త బెంగ ఏమిటయ్యా అంటే- కరెంటు కొరతకు సంబందించిన బెంగ.దీనివల్ల పల్లెటూళ్ళు ఎలా ఎఫక్టవుతున్నాయోగాని పట్టణాలకైతే పగటిపూట కనీసం నాలుగ్గంటలూ రాత్రిపూట రెండుగంటలూ పూర్తిగా సప్లై నిలిపివేయడం జరుగుతుంటుంది. ఇదిగాక, ఇన్ని యూనిట్లకి మించి కాలిస్తే డబుల్ ది రేట్ అన్న హెచ్చరిక కూడా చేయబడుతుంది.ఎలక్ట్రిసిటీ సప్లయికి కూడా ఇటువంటి రేషన్ పెట్టడం ఎందుకు జరుగుతోంది? అని ఆలోచించి యధార్ధ పరిస్థితిని అర్ధం చేసుకోడానికి ప్రయత్నించే వాళ్ళెంతమందుంటారు? చీకట్లో దీపాలు ఆర్పివేసుకోడానికీ, ఉక్కబోస్తున్నప్పుడు ఫేన్ ఆన్ చేసుకోడానికీ కూడా లేనిపోని ఆక్షలేమిటని ప్రభుత్వాన్ని దుయ్యబట్టే ప్రభుద్దులు మాత్రం ప్రతిచోటా కంపిస్తారు. ఎలక్ట్రిసిటీ బోర్డుమీదనే ఈ నిందనంతా మోపేసి తమ ఉక్రోషాన్ని వెళ్ళబోసుకునే వాళ్ళు కూడా లేకపోలేదు.ఐతే-ఈ వేసవిలో- ఆ లొకాలిటీలో సాయంత్రం ఆరుగ్నటల నుంచి రాత్రి ఎనిమిదింటివరకూ పవర్కట్ జౌగుతున్నందుకు ప్రతీ శనివారం ఓ కొబ్బరికాయ కొడతానని వెంకటేస్వరస్వామికి నిండు మనసుతో మొక్కుకున్నాడు భుజంగరావ్.!జేబులోంచి తీసే ప్రతి పైసానూ తూచి చూసి ఖర్చు చేసే మనిషి. ప్రతి శనివారం కొబ్బరికాయ నిమిత్తం రూపాయిపైగా ఖర్చు చేయడానికి నిర్ణయించుకున్నాడంటే డెఫినిట్ గా దీనిలో ఏదో కుంభకోణముందనే అనుకోవాలి.అడీగాక సరిగ్గా వంట వండుకొనీ భోజనాలు చేసే టైముకి దీపాలు లేకుండా పోతున్నాయని అందరూ అఘోరిస్తుంటే, అతనొక్కడూ అది పెద్ద వరంలా భావించి చంకలు కొట్టుకోవడం ఇంకా గొప్ప సర్ప్రైజు కడూ!!భుజంగానికిప్పుడు ముప్పైయేళ్ళు ఎగ్జాట్టుఘా ఆరేళ్ళ్ క్రితం అతనికి అగ్నిసాక్షిగా పెళ్ళయింది. ఐతే ఈ విషయం మాత్రం అతనెవరికీ చెప్పడు. చెబితే, నీ పెళ్ళామేదని అవతలివాళ్ళు టక్కున అడిగేస్తారని భయం. ఆ మాటకొస్తే తనకి పెళ్లయిందన్న విషయం తనే మర్చిపోయాడేమో అనుకోవచ్చు. ఆ పెళ్ళి వ్యవహారమంతా ఇప్పుడొక పీడకలగా ఫీలవుతుంటాడు తను.ప్రేమా, గీమా అనకుండా పెద్దవాళ్ళు ఏరికోరి కుదిర్చిన పిల్ల మెడలోనే ఎంతో సంబరంగా మూడు ముళ్ళూ వేశాడు. మరి అది ఆ ముహూర్తబలమో, తన అర్ధాంగిగా వచ్చిన అత్తణీ లోపమో తెలియదు. శోభనమ్నాటి రాత్రినుంచే ఆ పిల్ల అతన్ని ఎదిరించి మాట్లాడ్డం మొదలెట్టింది. కొత్త మోజుగనుక సర్ధుకుపోవడానికి ప్రయత్నించాడు. అది ఆమె అలుసుగా తీసుకుని ఇంకా మీదెక్కిపోవడం మొదలెట్టింది.డబ్బు విషయంలో మొదట్నుంచీ అతను కొంచెం జాగ్రత్తైన మనిషి. ఆమె దానికి సుద్దవ్యతిరేకం- చూసిన సినిమాయే నాలుగుసార్లు చూడ్డం, సినిమాల్లో చూపిన చీరలూ, నగల్లంటివి తనకీ కావాలని గొంతెమ్మ కోరికలు కోరడం చేస్తుండేది. తనకొచ్చే గుమస్తా జీతంతో అవన్నీ ఎక్కడ సమకూర్చగలదు తనూ? ఆ మాత చెబితే- ఛా నీలాంటి పిసినిగొట్టు మొగుడు దొరకడం నా ఖర్మ! అని నెత్తి బాదుకొంటూ శోకండాలు పెట్టేది అది. ఆమె అమాయకత్వమో, మూర్ఖత్వమో కూడా అంతుపట్టేది కాదు భుజంగానికి. అలాగే రెండేళ్ళు నెట్టుకొచ్చాడు. ఆమె వైఖరి ఏ మాత్రం మారలేదు.అతనిలో సహనం చచ్చిపోయింది. తన మాటము కాదన్నప్పుడల్లా చావదన్నడం ప్రారంభించాడు. వాళ్ళ గొడవ ఆలకించిన ఇరుగు పొరుగువాళ్ళు కూడా అత్తణీనే మందలిస్తుండేవారు. కొంతమందయితే ఆ పిల్లకి చిన్న పిచ్చి ఉందేమో! అన్న సందేహాన్ని వెలిబుచ్చారు. అది భుజంగం చెవినబడి, ఒకసారామెను డాక్టరుకి చూపిద్దామనుకునేతలో మావగారు చక్కా వచ్చాడు. మొగుడు రోజూ తాగొచ్చి తనని చితక బాదుతున్నాడని అత్తణీ ఉత్తరం వ్రాసిందట.ఆ పెద్దమనిషి ముందూ వెనకా ఆలోచించకుండా వచ్చీ రావడంతోటే అల్లుడి మీద అగ్గిఫైరైపోయాడు. దాంతో భుజంగానికీ చిర్రెత్తింది. “నీకూతురు నీకు అంతగా అబ్బురమైతే, తీసుకెళ్ళి నీ ఇంట్లోనే పెట్టుకో. ఇక్కడింకేమైనా వాగావంటే ఇద్దర్నీ మెడ పట్టుకొని బయటకు గెంటేస్తాను” అని ఇంటికప్పు లేచిపోయేలా అరిచాడు. దాంతో ఆ పెద్దమనిషి మరి నోరెత్తకుండా కూతుర్ని తీసుకొని పౌరుషంగా వెళ్ళిపోయాడు.అంతే-ఇప్ప్పటికి మూడేళ్ళుపైనయింది. భుజంగం అక్కడికి వెళ్ళినదీ లేదు. అత్తణీ ఇక్కడికి వచ్చినదీ లేదూ! ఏదో విధంగా ఈ భార్యా భర్తల్ని మళ్ళీ కలుపుదామని ఇరుపక్షాల పెద్దలూ నడుములు బిగించి ఏవో ప్రయత్నాలు చేశారుగానీ ఏవీ ఫలించలేదు. ప్రజలకి జడిసి తల్లీతండ్రీ ఎంతగానో నచ్చచెప్పబోతున్నా మొగుడి తాపులకి జడిసి అత్తణీ కాపురానికి రావడానికి ససేమిరా ఒప్పుకోవడంలేదు.ఇటువంటి పరిస్థితిలో భుజంగానికి విశాఖపట్నం ట్రాన్స్ఫరొచ్చింది. ఇదీ తన మంచికే వచినట్టు ఫీలై జాయినింగు టైము కూడా వాడుకోకుండా డ్యుటీలో చేరిపోయాడు. అదృష్టశావత్తూ ఆఫీసుకు దగ్గరలోనే మకాంకి గది దొరికింది.ఆ గది కుదుర్చుకోడానికి వెళ్ళినప్పుడు, అతను భార్యా సమేతంగా దిగబోతాడనుకొని ఇది ఒంటి ప్రాణికేగానీ జంటకు చాలదు నాయనా అని నవ్విందా ఇంటావిడ.ఆమె పేరు వేదవతి. ఆవిడ మాటకి తను కూడా నవ్వుతూ నేను ఒంటి ప్రాణినేనండీ అనేశాడు భుజంగం. ఓ క్షణం అతని మొహంలోకి ఆశ్చర్యంగా చూసి “నీకింకా పెళ్ళికాలేదా నాయనా?” అనడిగిందావిడ. సమాధానం చెప్పడానికి నోరు పెగలక, ఏం చెప్పాలో తొచక తల అడ్డంగా ఆడించి ఊరుకున్నాడు తను.అప్పట్నుంచీ ఏదైనా సంధర్భం వచ్చినప్పుడల్లా- “తల నెరిసిపోతేనేగానీ పెళ్ళి చేసుకోవేమిటయ్యా పంతులూ?” అని పరిహాసం చేస్తుంటుందావిడ. దానికింకేం మాట్లాడలేక ఆ టాపిక్ మార్చేయడానికి మరో సంగతేదో ఎత్తుకుంటాడు భుజంగం.తన పనేమిటో తన లోకమేమిటో తనదేగాని, ఇతరుల విషయాల్లో అనవసరంగా జోక్యం చేసుకుని అధికంగా మాట్లాడే స్వభావం కాదు వేదవతిది. భగవంతుడు తమకి కలిగిస్తున్న దాంట్లో ఎదుటివాళ్ళకి చేతనైనంత సాయం చేద్దామనుకునే మనిషామె.ఆవిడ మొగుడు వెల్డరు స్వంతంగా చిన్న వర్క్ షాప్ పెట్టుకున్నాడు. రాబడి బావుంది. తను అట్టే చదువుకోలేదు గనుక, తన ముగ్గురు కొడుకుల్నీ బాగా చదివించి పైకి తీసుకురావాలని అతని సంకల్పం. పిల్లలు కూడా తెలివైన వాళ్ళే పెద్దవాడు నైంత్ క్లాసు చదువుతున్నాడు. రెండోవాదు ఆరవ తరగతిలోకొచ్చాడు. ఆఖరువాడు రెండో తరగతి ఆ ముగ్గురి పిల్లలకీ భుజంగమంటే ఎంతో ఇష్టం. అంకుల్ అంకుల్ అంటూ ఎంతో అభిమానంగా తిరుగుతారు. ఆఫీసునుంచి వచ్చాక మళ్ళీ బయటకు వెళ్ళే పనుండదు భుజంగానికి. వీధిలోకి వెడితే ఏదొక లేనిపోని ఖర్చూ, కాళ్ళపీకుడూ అన్న ధోరణిలో ఆలోచిస్తాడు. అందుకని, సాయంత్రం పూటంతా ఆ కుర్రాళ్ళతోనే కాలక్షేపం చేసేస్తుంటాడు. ఇక భోజనానిక్కూడా ఎక్కడికీ వెళ్ళాల్సిన పన్లేదు. స్వయంపాకమే! కూర రెండు పూటలకీ కలిపి ఉదయమే తయారు చేసేస్తాడు. సాయంత్రం రావడంతోనే కాసిన్ని బియ్యం కడిగి స్టౌ మీద పడేస్తే పదినిముషాల్లో అన్నమైపోతుంది. ఇంక పనేముంటుంది?”ఎలాగూ స్టౌ ముట్టిస్తావు గనుక సాయంత్రానికి వేరే ఇంత కూరేదో వండి పడేసుకుంటే వేడివేడిగా తినొచ్చు కదయ్యా పంతులూ?” అని, రెండు మూడు సార్లు పెద్దమనిషి తరహాగా సలహా ఇచ్చింది వేదవతి. దానికతను వినీ విననట్టూరుకోవడంతో మైంకా మాటెత్తడం మానేసిందామె. అయితే-కూరా నారా లేకుండా ఏ మజ్జిగతోనో అతను కాలక్షేపం చేసేస్తున్నాడని అనుమానం కలిగినప్పుడల్లా తను వండిన దానిలో ఓ గిన్నెడు కూర తీసి పిల్లలతో పంపిచడమో స్వయంగా తనే తీసుకెళ్ళి అందివ్వడమో చేస్తుంటుంది. ఇదంతా అతని ఒంటరి జీవితం పట్ల సానుభూతేగాని లోపల మరో ఉద్దేశ్యం ఉండిగాదు.ఆ మాటకొస్తే! రత్తాలు విషయంలో ఇంకా చాలా ఉదారంగా ఉంటుంది తను. వేదవతికి ఆవిడ దూరపు బంధువు. కొంచెం బీద స్థితిలో ఉన్న కుటుంబం వాళ్ళది. మొగుడు ఏదో బట్టల షాపులో సేల్సుమాన్ గా పంచేస్తున్నాడు. అతను తెచ్చేది మహా అయితే నూట ఏభై ఉండొచ్చు. ఈ రోజుల్లో ఆ జీతమేపాటిది? వేడ్నీళ్ళకి చన్నీళ్ళుగా ఉంటుందని (ఇంకా పిల్లా పీతా లేదుగనుక) తీరిక వేళల్లో కాయితం సంచులు తయారుచేసి అమ్ముతూ నాలుగు రాళ్ళు సంపాదిస్తోంది రత్తాలు.వేదవతికి, రత్తాలు ఆర్ధిక స్థితిపట్ల అంతో ఇంతో సానుభూతి ఉంది. తన ఇంట్లో చేసుకున్న ఏ వంటకమైనా ఆమెకి పెట్టడం, ఆపూట వండిన కూరా, పులుసూ లాంటివి ఇవ్వడం, అవసరమున్నప్పుడు రూపాయి, అర్ధా సర్ధుబాటు చేయడం ఇత్యాడి సహాయాలెన్నో చేస్తుంటుంది. రత్తాలు కూడా ఇక్కడ నుంచి ఏదొకటి మోసుకుపోవడానికొచ్చినట్టుగాకుండా బియ్యం ఏరడమనీ, పప్పురుబ్బడమనీ, చేసిపెడుతుంది. ఇంటి పనుల్లో సాయం చేయడానికి వేదవతికి ఆడపిల్లలు లేరుగనుక, రత్తాలు అప్పుడప్పుడూ వచ్చి అలా చిన్నపనికీ, పెద్దపనికీ సాయపడుతుండడం, ఆమెకెంతో రిలీఫ్గా వుంటుంది.సంచులు కట్టడానికి పాత కాగితాలు కొనడం కోసం వేదవతి దగ్గర ఓ ఐదు రూపాయిలు చేబదులు తీసుకెడదామని వచ్చింది రత్తాలు ఒకరోజు.దురదృష్టవశాత్తూ, ఆవేళకి, వేదవతి దగ్గర కూడా డబ్బులేదు. ఏం చేయడానికీ తోచక దిగులుగా కూర్చొంది రత్తాలు. అంతలోనే ఆఫీసునుండి తిరిగొచ్చాడు భుజంగం. పోనీ ఈ సారికి మన పంతుల్ని అడిగి చూడకూడదూ? అని యధాలాపంగా నవ్వుతూ అంది వేదవతి. అప్పటికతనా గదిలో చేరి మూడు నెలలవుతోంది. ఎలా లేదన్నా వారానికి మూడు నాలుగు రోజులు రత్తాలు అక్కడికి విధిగా వస్తుంటుంది గనుక, ఆ ఇద్దరికీ అంతో ఇంతో పరిచయం కూడా ఏర్పడింది. అయితే, ఎప్పుడేం మాట్లాడుకున్నా వేదవతి సమక్షంలోనేగాని విడిగా మాట్లాడుకునే సంధర్భం ఎప్పుడూ రాలేదు. అందుచేతనే ఆవిడా మాటనడంతోనే గమ్మున సిగ్గు పడిపోయింది రత్తాలు. భుజంగానికి ఆ సంగతేదో అర్ధం కాక, మామూలుగా ఏ సినిమా గొడవో అయ్యుండొచ్చునన్న ధోరణిలో తాళం తీయబోతున్న వాడల్లా గబుక్కున వెనక్కు తిరిగి “ఏమిటండీ అత్తయ్యగారూ?” అనడిగాడు.వేదవతి నవ్వుతూనే విషయం చెప్పింది. వెంటనే రత్తాలు వైపు చూశాడు. అప్పటిదాకా గుమ్మ్మం ప్రక్కన గోడకి జారబడి కూర్చున్నదల్లా తువ్వున లేచి నిలబడి “అవునండీ. రెండు మూడు రోజుల్లో మళ్ళీ అప్పు తీర్చేస్తాను” అంది సిగ్గుపడుతూ. అసలీ విషయం తనంత తానే డైరక్టుగా ఆడిగుంటే అతని సమాధానమెలా వుండేదో మరి ముందుగా వేదవతి కలగజేసుకొని చెప్పడం వలన దానికేముందండీ! మీకు తోచినపుడే ఇవ్వండి అని నవ్వుతూ అక్కడికక్కడే జేబులోంచి కాయితం తీసి అందించాడు. అదామె అబ్బురంగా తీసుకోవడంలో ఒకరి వేళ్ళొకరికి మృదువుగా తగిలాయి. ఆ స్పర్శ, రత్తాలులో ఏదైనా సంచలనాన్ని కలిగించిందేమో తెలియదుగాని, భుజంగం మాట్రం తలక్రిందులైపోయాడు.అసలు పెళ్ళంటూ జరగకుండా ఇప్పటిదాకా బ్రహ్మచారిగానే ఉంటే, పరిస్థితి ఎలా ఉండేదోగానీ, వివాహమై కొంత కాలం దాంపత్య జీవితాన్ని చవిచూసి, ఈ నాడిలా కఠిన భ్రమచర్యాన్ని పాటించవలసిన పరిస్థితి రావడం ఎవరికైనా బాధాకరంగానే ఉంటుంది మరి.పగలు ఎలా పోట్లాడినా, రాత్రి పక్కమీదకు చేరేసరికి మాత్రం ఎంతో సరదాగా సహకరిస్తూ పనిచేయించుకునేది అత్తణీ. ఆమెతో గడిపిన ఆ మధుర ఘడియలు మరచిపోదామన్నా మరపురావడంలేదు. ఆమెకి అంత అందాన్నిచ్చిన భగవంతుడు, ఆ పనికిమాలిన మూర్ఖత్వాన్ని ఎందుకు పెట్టాడా? అని అప్పుడప్పుడూ అదేపనిగా ఆలోచిస్తుంటాడు భుజంగం. అంతలోనే, మళ్ళీ విరక్తిభావం కలిగిపోయి ఛా! ఇంకా దానిగురించాలోచించడమేమిటీ! అని గొణుక్కుంటాడు.కాని, దానివల్ల లోపల దహించివేస్తున్న మదనతాపం చల్లారుతుందా?పోనీ- ముందు మునుపూ ఏదైనా ఎడ్వెంచర్ చేసుంటే, అత్తణీ వెళ్ళిపోయినా ఎదో విధంగా ఎక్కడో ఒక పిట్టను పట్టి పబ్బం గడుపుకునేవాడు. ఆ అనుభవం కూడా లేదు. ఇప్పుడు కొత్తగా ఎవరికైనా వలవేద్దామన్నా ఆ పట్టూ తెలియొద్దూ?రోజురోజుకీ రగులుతున్న కోరికను జయించలేక అప్పుడప్పుడూ హస్తప్రయోగం చేసుకోవడం మొదలెట్టాడు. కొంతకాలానికి. దానివల్ల కూడా ఆశించినంత సుఖం అందక, ఎంతో ధైర్యం చేసి నిరోధ్ ఒకటి కొనుక్కుని ముండ దగ్గరకి వెళ్ళాడు. ఇది జరిగి చాలాకాలమైంది. చెయ్యక చెయ్యక ఆనాడంత సాహసం చేస్తే, పని మధ్యలో నిరోధ్ పిట్లిపోయింది. ఏదైనా రోగం అంటుకుందేమోనని మహా హడలిపోయాడు. కాని, అదృష్టవశాత్తూ అటువంటిదేమీ కలుగలేదు. ఇంకెప్పుడూ ఇట్లాంటి తప్పుడు తిరుగుళ్ళు తిరగకూడదని గట్టిగా రెండు చెంపలూ వాయించుకున్నాడు. అంతే- ఆనాటి నుంచి ఈనాటిదాకా మళ్ళీ ఆడ స్పర్శ ఎలాంటిదో ఎరుగడు తను.రత్తాలు మునివేళ్ళ స్పర్శ అతనిలో నిద్రాణమైయున్న కోర్కెల్ని వెన్నుతట్టింది. అమాంతంగా ఆమె పట్ల విపరీతమైన గ్లామరు ఏర్పడిపోయింది. ఇంచుమించు అర్ధరాత్రివరకూ ఆమె గురించి ఆలోచించి, వేడెక్కిన వళ్ళు చల్లార్చుకోడానికి కుడిచేతిని ఉపయోగించక తప్పలేదు.రత్తాలుకిప్పుడు ఇరవైఎనిమిదేళ్ళు. చాయ నలుపైనా చేవగల ఒళ్ళామెది. ఇంకా పిల్లలు కూడా పుట్టలేదేమో వంపులన్నీ చెక్కు చెదరకుండా ఉన్నాయి. అందం విషయంలో అత్తణీతో పోల్చే పనిలేదుగాని, అవుసరం తీర్చుకోడానికి మాత్రం అద్భుతంగా పనికొస్తుంది. ఆ చూపులు కూడా అదోమాదిరిగా, కవ్విస్తున్నట్టే ఉంటాయి. అతనిపట్ల ఓ విధమైన ఇది ఉన్నదానిలాగానే అవుపిస్తుంది. దానికితోడు ఇప్పుడు చిన్న సాయం కూడా చేశాడాయే!నాలుగోనాడు నోటు పట్టుకొచ్చింది రత్తాలు. “అవుసరానికి దేవుడిలా ఆదుకున్నారు. ఇదుగోనండీ-” అంటూ వేదవతి సమక్షంలోనే ఐదు రూపాయిలూ తిరిగిచ్చివేసింది. ఈసారి కావాలనే ఆమె వేళ్ళను తాకాడు భుజంగం. వళ్ళు జలదించినట్లుగా అనిపించింది. ఓరగా మొహంలోకి చూశాడు. సిగ్గుగా నవ్వుతోంది. ఆ నవ్వునెలా అర్ధం చేసుకోవాలో అర్ధం కాలేదు. తనకి వేదవతి అక్కడే ఉందన్న విషయం గమ్మున గుర్తొచ్చి చటుక్కున దృష్టి మరల్చేసుకొని తన గదిలోకి వెళ్ళిపోయాడు.అయినా మనసటే లాగుతోంది. వారపత్రికను అడ్డం పెట్టుకొని, కిటికీలోంచి దుర్భిణీ వేయడం ప్రారంభించాడు. అట్నుంచి కూడా అప్పుడప్పుడూ చూపు కలుస్తోంది. నరాలు పురేసుకుపోతున్నాయి భుజంగానికి. ఆరాత్రి బొత్తిగా నిద్రపట్టలేదు. కుడిచేతికి రెండుసార్లు పని తగిలింది.ఆ మర్నాడు శనివారం. అతనికి ఆఫ్ డే. భోజనం చేసి పక్క మీద నడుం వాల్చాడు. క్రిందటి రాత్రి సమంగా నిద్ర లేదేమో, వెంటనే రెప్పలు మూతలు పడిపోయాయి కానీ, ఇంకా పూర్తిగా మాగన్ను పట్టలేదు.రత్తాలు గొంతు వినిపించింది. “ఎండ పోతుందేమో! ముందు బట్టలు పిండి ఆరేసి, ఆ తర్వాతే పప్పు రుబ్బుతాను నువ్వు పడుకో పిన్నీ” అంటోంది.తువ్వున లేచి కూర్చున్నాడు భుజంగం. వారంలో ఏరోజు వచ్చినా ఏ రోజు రాకపోయినా శనివారం మాత్రం అక్కడికి విధిగా వస్తుంటుంది రత్తాలు. వేదవతి శనివారం చాలా నిష్టగా చేస్తుంది. ఒంటిపూట భోజనం, రాత్రికి ఇడ్లీయో, మినపరొట్టో వేసుకుంటుంది. అయితే అందుకు పప్పురుబ్బే డ్యూటీ రత్తాలుది. సాయంకాలం ఇద్దరూ కల్సి వెంకటేశ్వరస్వామి ఆలయానికెళ్ళి వస్తారు. ఇదక్కడ రొటీన్ గా జరిగే వ్యవహారం. టైము చూశాడు భుజంగం. పావుతక్కువ రెండయింది. వడగాలి చెవులకి వెచ్చగా తగుల్తోంది. ఇంత ఎండలో వచ్చేసిందేవిటి చెప్మా అనుకొంటూ వెళ్ళి కిటికీలోంచి చూశాడు. నూతి పళ్లెం దగ్గర కూర్చుని, ఆ ఉదయం వేదవతి విడిచేసిన బట్టలు గుంజుతోంది రత్తాలు. తన చీర తడిచిపోకుండా ముందరివైపు ఎగదోపుకొని కూర్చున్నట్టుంది. మోకాళ్ళు కొనంతవరకూ తొడలూ బేర్ గా కనిపిస్తున్నాయి. ఎండ పొడలో కూర్చున్న మూలాన మొహమంతా చెమట పట్టేసింది. పయిట, భుజం జారింది. జాకెట్టుకి పై బటను లేదో, ఊడిపోయిందోగాని, ఆ రెండూ మొత్తానికి చక్కగా కంపిస్తున్నాయి. అది కూడా, ఆ బట్టలు గుంజడంలో చేతులెంత వేగంగా కదుల్తున్నాయో అవీ అలానే ఊగిసలాడుతున్నాయి. ఇమ్మీడియట్ గా నూట ఇరవై డిగ్రీల కోణంలో లేచిందతని ఉద్రేకం.ఇందాక వినిపించిన రత్తాలు డైలాగునుబట్టి వేదవతి నిద్రపోతూ ఉండాలి. తెల్లవారుజామున నాలుగున్నరకి లేచి ఇంటెడు పనీ తనే చక్కబెట్టుకోవటం వల్ల వళ్ళు అలసి మధ్యాహ్నం పూట ఓ గంట నడుం వాల్చడం అలవాటే ఆమెకి. రత్తాలుతో డీలింగు పెట్టుకోదలుచుకుంటే ఇంతకన్నా మంచి చాన్సు దొరకదనుకున్నాడు భుజంగం. లోపల ఏమిటో భయం భయంగా ఉంది. సన్నగా దగ్గాడు. గిరుక్కున తల తిప్పి చూసిందామె. ఎం చెయ్యాలో పాలుపోక వెకిలిగా నవ్వేడు. ఆమె అధరాల మీద కూడా ధరహాసం విరిసింది. కాని, అంతలోనే ఓసారి క్రిదికి చూసుకుని ఆ రుబ్బు చేత్తోనే గమ్మున పయిట సర్దేసుకుంది. మేఘం కమ్మేసిన చంద్రుడిలా అయిపోయింది భుజంగం మొహం. తల దించేసుకుని యధాప్రకారంగా తన పని చేసేసుకొంటుందామె.చూస్తూ చూస్తూ కేసు వదలబుద్ది కావడంలేదు! భుజంగానికి అలాగని ముందుకు ప్రొసీడవడనికి ధర్యమూ చాలడం లేదు! పది నుఇముషాలపాటు శ్లేష్మంలో పడ్డ ఈగలా కొట్టుకుందతని మనస్సు ఈలోగా. రత్తాలు దృష్టి రెండు మూడు సార్లయినా ఇటు పడి ఉంటుంది. దాని వల్లనే అతనిలో కొంచెం సంచలనం కలిగింది.తలుపు తీసి బయటికొచ్చాడు. అది గమనించి మోకాళ్ళ మీదకి చీరలాక్కొందామె. “మంచి ఎండలో వచ్చారూ?” నూతిగట్టుకి జారబడుతూ అన్నాడు. ఆమె మాట్లాడలేదు. ఓసారి తన మొహంలొకి చూసి సన్నగా నవ్వి ఊరుకుంది. “వేదవతిగారు పడుకున్నారాండీ?” అంటూ కొద్దిగా ఆమెవైపుకి జరిగాడు. ఔనన్నట్ట్లు తలూపుతూ లేచి నిలబడింది. ఆ లేవడంలో పయిట మళ్ళీ స్థానం తప్పింది. తాటికాయల్ని బోలిన ఆమె బంతుల బింకాల్ని క్లొజప్లో చూడ్డంతోనే ఆశ్చర్యంగా కళ్ళు తేలేసి నోరెళ్ళబెట్టాడు తను.”ఏమిటలా వింతగా చూస్తున్నారూ?” కవ్వింపుగా నవ్వుతూ నిర్లక్ష్యంగా పయిట సవరించుకుంది రత్తాలు. ఆ నవ్వు అతన్ని మరింత వెర్రెక్కించింది. “నా మాట విని మీరు త్వరగా పెళ్ళి చేసేసుకోండి సార్! అటు పొద్దున్నా సాయంత్రం వంట బాఢా తగ్గుతుందీ! ఇటు హాయిగా.” అని వాక్యాన్ని పూర్తి చేయకుండా నానిచేసింది. రత్తాలు. “ఊఁ..! ఆ చెప్పదలుచుకున్నదేదో పూర్తిగా చెప్పేయండీ!” భుజంగం కొద్దిగా ఉత్సాహాన్ని పుంజుకున్నాడు. “నేను చెప్పకపోతే మీకు తెలియదంటారా?””ఎలా తెలుస్తుందీ?””అబ్బా! పాపం, మీరు చిన్నపాపాయి కదూ- అందుకూ!””పాపాయిని కాదుగానీ.””ఔనౌను- నోట్లో వేలుపెట్టినా కరవలేని అమాయకులు!””వెటకారమెందుకులెండి ఒకసారి పెట్టిచూస్తే మీకే నిజం తెలుస్తుంది. ఇక్కడింకెవరూ లేరు కూడానూ!”ఆ మాటలకి రత్తాలులో సిగ్గావహించి అవాక్కుగా ఉండిపోయింది.”కావాలంటే నీళ్ళు నేను తోడిపెడతాను. ఆ తాడు నాకిచ్చి మీరా మాటేదో చెప్పండి” అంటూ బాగా దగ్గరగా వెళ్ళి చొరవగా చేద తాడు లాక్కున్నాడు.అతని ప్రవర్తన ఆమెకి మహాశ్చర్యంగా వుంది. ప్రక్కకి తప్పుకోవాలన్న విషయం కూడా మర్చిపోయి అక్కడే అచేతనంగా నిలబడిపోయింది. ఈ లోగా ఓ బొక్కెన తోడి ప్లాస్టిక్ బకెట్ లో కుమ్మరించాడు తను. “పిన్ని వచ్చి చూసిందంటే బావుండదు.!” మెల్లగా నసిగింది. ఆ కళ్ళలో సిగ్గు చాయలు కనిపిస్తున్నాయి.భుజంగం ఆ అవకాశాన్ని వదులుకోలేదు. “ఆవిడ చూడకపోతే బాగానే వుంటుందంటారా?” అని ఠక్కున అడిగేసి, దానికి మళ్ళీ ఆమె నుంచి సమాధానం వచ్చేలోగా తనే అందుకొని “అలా అయితే నా గదిలోకి వెళ్ళిపోదాం- రండి” అన్నాడు.”ఎందుకూ??” షాక్ తిన్నట్టు చూసింది రత్తాలు. “నేను చెప్పకపోతే- మీకు తెలియదంటారా?” వ్యంగ్యంగా ఆమె ప్రశ్నను ఆమెకే అప్పగిస్తూ మోచేత్తో జాకెట్టు మీద పొడిచాడు. ఆ స్పర్శకామె షాక్ తింది. అయితే అక్కడ్నుంచి మాట్రం కదలలేదు. భుజంగం హృదయం విజయోస్తాహంతో ఉప్పొంగిపోయింది. నూతిలో వేసిన బొక్కెనను రెండు బారల్లో పైకి లాగిపడేసి “రండి వెడదాం” అంటూ చేయి పట్టుకున్నాడు. భీత హరిణిలా చూస్తూ పట్టు విడిపించుకోబోయిందామె. “ప్లీజ్! సరిగ్గా పదంటే పది నిముషాలు!! కాదనకండి?” సన్నగా గొణుగుతూ ఆశగా చూశాడు. మేకపోతు గాంభీర్యంతో మాటలంటే ఆడేస్తున్నాడు గానీ కాళ్ళూ చేతులూ గజగజ వణికిపోతున్నాయి తనకి.”మీ గదిలోకొద్దండీ- ఇటు వెడదాం-” కళ్ళతో నీటిగదిని చూపించిందామె.ఇంతింత కళ్ళు చేసుకొని ఒకే ఒక్క క్షణం ఆమె మొహంలోకి సమ్మోహనంగా చూసి, మరుక్షణంలో నడుం మీద చెయ్యి వేసి ఆమె చెప్పిన వైపుకే నడిపించి తీసుకెళ్ళిపోయాడు తను.పైన ఆస్బెస్టాస్ రేకులు వేయడం వలన ఆ నీళ్ళ గది ఎంత వేడిగా ఉండాలో అంత వేడిగానూ ఉంది. అయితే- వాళ్ళు కూడా అంతకన్నా వేడిమీదున్నారు గనుక ఆ విషయమే పట్టించుకోలేదు! లోపల అడుగు పెట్టడంతోటే అర్జంటుగా ఆమె భుజం మీద నుంచి పయిట లాగిపడేసి, జాకెట్టు మీద నుంచే రెండు రొమ్ములూ అందుకుని పిసికేశాడు భుజంగం. ఆ కంగారు చూసి నవ్వాపుకోలేకపోయింది రత్తాలు.”ఇన్ని రోజులూ ఏమీ ఎరగని నంగనాచిలా వుండి ఇవ్వాళ ఒక్కసారే ఇలా విజృంభించేశారేమిటి తమరూ?” వెటకారంగా సాగదీసుకొంటూ జాకెట్టు గుండీలు విప్పేసింది.ఎంతైనా వేదవతిగారి ఇష్టసఖివి కదా! ఏదైనా చేస్తే ఎటుతిరిగెటొస్తుందోనన్న భయం చొప్పున ఊరుకునేవాణ్ణి. ఇవ్వాళ నిగ్రహం తప్పిపోయింది. తెగించేశాను” అని మరింకేమీ అడగడానికి సావకాశమివ్వకుండా ఆమె అధరాలని తన పెదాలతో సీలు వేసేశాడు.రెండు నిముషాలపాటతని వేడి ముద్దుల జోరు ఊపిరిసలపనివ్వలేదామెకి. మొహమంతా ఎంగిలి చేసి పారేశాక మెడ మీదనుంచి భుజాల పైకి దిగాయ్ అతని అధరాలు. ఆ బట్టలు పిండి ఆరేశాక పప్పు కూడా రుబ్బాలి. పిన్ని లేస్తుందో ఏమిటో?” పురేసుకుపోయిన్న అతని నరాలపుట్ట, తన చీర కుచ్చెళ్ళకి గట్టిగా వత్తుకొంటున్నందువల్ల కలుగుతోన్న ఉల్లాసాన్ని దాచుకోడానికి ప్రయత్నిస్తూ గోముగా గొణిగింది రత్తాలు. ఆ మాటతో తనకేం నిమిత్తం లేనట్టూరుకున్నాడు భుజంగం. తను గదువు పెట్టిన పది నిముషాల్లోనూ అప్పుడే ఐదు నిముషాలు గతించిపోయినట్టు కూడా తెలియదతనికి.”ఈ కితకితలు భరించలేకపోతున్నాను. ఆ ముద్దుల్లు మానేసి ముచ్చిక చప్పరించు. పాలు మాత్రం రావు సుమీ!” అతని మెడ చుట్టూ చేయి మెలేసి తన ఎదకి హత్తుకుంటూ కొంటెగా నవ్వింది తను. గమ్మున అత్తణీ గుర్తొచ్చిందతనికి ఆమె పొంగులు మరీ ఇంత సూపర్ సైజు కాదు. తన చేతులకి సమంగా అమరేవి. వాటినిలా ముట్టీ ముట్టడంతోనే ఆమెలో విపరీతమైన వేడి పుట్టుకొచ్చేది. అతని చేతుల మీద తన చేతులేసి నొక్కుకుంటూ పిచ్చిగా పిసికించుకునేది. ముచ్చికని పెదాల మధ్య పెట్టుకుని చీకుదామనుకుంటే, అలా కాదని మొత్తం రొమ్మునంతా నోట్లో కుక్కి కరిచేయండి బాగా కరిచేయంది అనరిచేది.”అబ్బా! మండిపోతున్నాయ్! చప్పరించమని అడిగినందుకు శిక్షలగుంది! అమ్మోయ్!!” బేలగా అరచింది రత్తాలు. తను ఎవరితో ఇదవుతున్నదీ గుర్తొచ్చి, ఈసారామె మొహంలోకి చూసాడు భుజంగం. అప్పటిదాకా అతని నడుమును పట్టుకున్న చేతిని మెల్లగా క్రిందికి పోనిస్తూ “ఆలస్యమైపోతుంది ఇక వెళ్ళిపోదాం!” చిన్నగా అంది.”ఊఁ..! అసల్ది చేసుకోకుండానే?””..””ఇంకా సిగ్గేనా? ఇలా చూడు!””..””ఎప్పుడెప్పుడా అని నాకూ ఎంతో కంగారుగా ఉంది చీర పైకెత్తు””ఊఁహుఁ.. అది మీ పనే”అతను వాదించలేదు. రెండు గుప్పెళ్ళతోనూ పట్టుకుని అంచులు పైకెగలాగేశాడు. అతని కళ్ళల్లోకి ఓరగా చూస్తూ కాళ్ళు దగ్గర సాకూడదీసుకొంది తను. “ఇదిలా పట్టుకో” మీదికెత్తిన చీర చెంగుల్ల్ని ఆమె చేతికందించి, క్రిందికి దృష్టి సారించాడు భుజంగం. అత్తణీ తెలుపును చూడ్డానికి అలవాటుపడిన ఆ కళ్ళకి, రత్తాలు నల్ల తొడల్లో ఓ విషిష్టమైన ఆకర్షణ కనిపించింది. మునివేళ్ళతో వాటి నునుపుని టెస్ట్ చేస్తూ కొద్దిగా వంగి చూశాడు. సిగ్గుతో బిక్కచచ్చిపోయిందామె. తన మందనమందిరానికి దృష్టి తగిలిపోతుందేమో అన్నంత ఆత్రుతతో అక్కFఅ అరచెయ్యి మూతేసింది.మురిపంతో ఆ చేతిమీదే ఓ ముద్దు పెట్టుకున్ మెల్లగా ఆ అడ్డు తొలగించాడు తను.”ఊఁ. ఏమిటా చిలిపితనం? త్వరగా తెముల్చుకుపోదాం రండి?”ఆ మాటలతని చెవుల్లో పడనేలేదు. రెండు రెమ్మల మీదా బొటనవేళ్ళు నొక్కిపట్టి విడదీసి చూస్తున్నానన్నాడు. పగులు విశాలమై బొట్టీం పొడుచుకొచ్చింది. ఇది చూడ్డానికే ఎన్నాళ్ళనుంచో తపించి పోతున్నాడు. ఉప్పెనలా పొంగిన ఉద్రేకానికి నిదర్శనంగా ‘చుప్’ మంటూ శబ్ధం చేశాయ్ అతని అధరాలు.”ఛ! ఛ! ఛా!! ఇదేం పిచ్చిపనీ??”విస్మయంతో, సిగ్గుతో మనిషి వంకర్లు తిరిగిపోతూ క్రిందికి చూసింది రత్తాలు. మొహం కనిపిస్తేగా? తలలోకి వేళ్ళు దూర్చి తన్మయత్వంతో తనకేసి వత్తుకుంటూ “చాలండీ పైకి లేవండీ” అంటూ గారాలు తీసింది. అంతట్లోనే లేచిపోతే అతని ఆవేశానికర్ధమేముందీ? నల్లగా ఎత్తుగా పెరిగున్న రెమ్మల్ని పెదాలతో పీల్చి పీల్చి వదిలేశాడు. ‘హమ్మయ్య!’ అని ఊపిరి తిప్పుకొంది రత్తాలు కానీ, అంతలోనే సురుక్కున గుచ్చుకొందతని నాలుక-“హేయ్! ఇదెక్కడి చిత్రం బాబోయ్! ప్రాణం జిల్లార్చుకుపోతుంది- అబ్బా! ఏవండీ లోపలకంటా పోనివ్వండీ. ఏమిటో? ఆ పని చేయకుండానే- ఇలాగే అయిపోతుందేమో నాకు! ఆఁ-హాఁ.!!” తాపాన్ని తమాయించుకోలేక నోటికెలావస్తే అలా అనేస్తోంది!ఆ ఆవేశం చూసి భుజంగానికి తెగ ఆశ్చర్యమేసింది. ఆమె తొడల్లోనుంచి తల పైకెత్తి చూశాడు. సన్నగా నవ్వుతూ పైకి లేవమన్నట్టు కళ్ళతోనే సంజ్ఞ చేసిందామె. లేచి చంకల క్రిందినుంచి రెండు చేతులూదూచి ఆలింగనం చేసుకున్నాడు.”తమరు చేసినపని నాకేమీ నచ్చలేదు.” మునివేళ్ళతో అతని తడి మూతి తుడిచింది. “ఊఁహుఁ?” అంటూ తన నడుము మీదున్న ఆమె రెండో చేతిని లుంగీ మీద నొక్కుకుని “నాకు నచ్చింది గనుక చేశాను. కావాలంటే నువ్వు ఇప్పుడు నీకు నచ్చిన పని చెయ్యొచ్చు!” అన్నాడు.రత్తాలుకి అతని ఆంతర్యం అర్ధమైంది. ముసిముసిగా నవ్వుతూ లుంగీలోకి చెయ్యి పోనిచ్చి అతని మగతనాన్ని ఆశగా అందుకొంది. ఇనుపగొట్టంలా గట్టిగా గుండ్రంగా ఉన్నాడు. పిడికిలి నిండిపోయిన ఆ కండరాల్ని కసికొద్దీ నొక్కుతూ “పడుకొని చేసుకుందాం?” అందామె భుజంగం ఆశ్చర్యంగా కనుబొమలెగరేసి “ఇక్కడా! ఎలా పడుకుంటావు?” అనడిగాడు. ఆ ప్రశ్నకి, కొంటె కోణంగిలా చూస్తూ కిలకిల నవ్వి “నేలంతా పొడిగానే ఉందిగా! ఇదే మన మంచమనుకొని వెల్లకిలా కాళ్ళారజాపుకొని తొంగుంటాను. ఏఁ! మోకాళ్ళు కొట్టుకుపోతాయని తమరికి భయంగా ఉందా?” అని ఎదురు ప్రశ్న వేసింది. ఆ చిలిపి మాటలతనికి గిలిగింతలు పెట్టినట్టనిపించాయ్. “నా మోకాళ్ళూ నీ వీపుకన్నా ఎక్కువేం కాదులే- పడుకో” అంటూ కౌగిలి సడలించాడు.చీరంతా నడుం పైకి ఎగలాక్కొని, అక్షరాలా తను చెప్పినట్టే కాళ్ళు చెరోపక్కా చాపేసి వెల్లకిలా పడుకొంది రత్తాలు. నల్ల స్తంబాల్లా నిగనిగలాడుతోన్న ఆ తొడలవంక కైపుగా చూస్తూ లుంగీ ఊడలాగేసుకొని వబ్బిడిగా మోకాళ్ళ మీదికి ఒరిగాడు భుజంగం.అరక్షణం కూడా ఆలస్యం చేయ్యలేదామె. “ఈ స్థలం ఎటువంటిదైనా, మనకిది మొట్టమొదటి ఫిటింగు కనుక ఈ పద్దతే తృప్తిగా ఉంటుంది ఔనా?” తన రెమ్మల మధ్య అతని ఆయుధాన్ని నిలువునా రాపాడించుకొంటూ గోముగా అడిగింది. యాంత్రికంగా బుర్రూపేడు భుజంగం. ఇదివర్కట్నుంచీ నా మీద మీకు మనసుందన్న మాట ఎంతవరకూ నిజమో నాకు తెలియదు. నాకు మాత్రం, ఒడుపుగా ఒక్కసారైనా మీతో ఒత్తించుకోవాలన్న ఉబలాటం మీరీ గదిలోకి చేరినప్పట్నుంచీ ఉంది. కాని మరీ ఆడదాన్ని గనుక నా అంతట నేను బయట పడ్లేక నీరు ముందుకొచ్చేదాకా నిబ్బరించుకోవాల్సొచ్చింది. ఊఁ.. తోసెయ్యండి! ఇన్నాళ్ళ కరువు తీరిపోయేలా కసుక్కున తోసెయ్యండి!” ఆశగా అతని కళ్ళలోకి చూస్తూ చెరువంత మొత్తని చివాల్న పైకెత్తిపెట్టింది.కట్టుకున్న కళత్రం దూరమై, ఏళ్ళ తరబడి ఆడగాలి కోసం అలమటిస్తోన్న ఏ మగవాడికైనా అటువంటి తరుణంలో వేయి ఏనుగుల బలమొస్తుందంటే అతిశయోక్తి కాదేమో!రత్తాలుకి కరువు తీరిపోవడమే కాదు వళ్ళంతా నజ్జు నజ్జయిపోయింది. చెవి దగ్గర నోరు పెట్టి ముద్దుగా అతను పిలిచేదాకా కళ్ళు కూడా విప్పలేదు. ఆ వెంటనే సిగ్గు ముంచుకొచ్చి రెండు చేతుల్లోనూ మొహం దాచేసుకొంది. సగర్వంగా నవ్వుకుంటూ, ఆ వేగం తగ్గక, ఇంకా ఎగసెగసి పడుతోన్న ఆమె స్తనాల మధ్య చుంబించాడు భుజంగం.మరో రెండు నిముషాలకి ఇద్దరి అలసటా తగ్గింది. ఒకరి తరువాత ఒకరు లేచారు. అతను ఒలగబోసిన ఉష్ణం ఆమె గిన్నె నిండిపోయి ఇరుతొడల మీదా ధారలుకట్టింది. “అలా ఎందుకు చూసుకుంటావులే, నేకడిగేస్తాను రా” అని నవ్వేడు భుజంగం. ఆమె వద్దంది. వినిపించుకోకుండా చెంబుతో నీళ్ళందుకున్నాడు తను.”మళ్ళీ ఈ పండుగ ఎప్పుడు చేసుకుందాం?” ఆశగా అడిగాడు.దానికి రత్తాలు మాత్రం ఏం చెప్పగలదూ? ఇలాటి అవకాశం మళ్ళీ ఎప్పుడు దొరికితే అప్పుడే అంది. “అత్త బాబోయ్” అంటూ గుండెలు బాదుకున్నాడు. అంతవరకూ తాళలేనని గారం గునిశాడు. సాయంత్రం వేదవతితో గుడుకి వెళ్ళకుండా వుండిపొమ్మని సజెస్ట్ చేశాడు. దానికామె గుండెలు బాదుకుని అది మాత్రం కుదరదంది. బిక్క మొహం వేశాడు భుజంగం. జాలేసింది రత్తాలుకి. ఓ క్షణం క్రితమే మరువరాని సుఖాన్నిచ్చాడు. ఈ క్షణంలో ఎప్పుడూ మరిచిపోలేని పని చేస్తున్నాడు. మళ్ళీ ఇంటువంటి చాన్స్ దొరికేదాకా అతను కనబడకుండా ఉండే పరిథితీ కాదు. ఈ ఇంటికి రావడంతోనే అతని మొహం కనిపిస్తుంది. తను మాత్రం చూస్తూ చూస్తూ ఊరుకోగలదా? ఇవాళ ఈ మజా రుచి చూశాకా మళ్ళీ ఇదివరకటి నిబ్బరం వస్తుందా? అసలతని మాటెలా ఉన్నా మళ్ళీ ఇటువంటి రోజు వచ్చేవరకూ ఆగడానికి తనకె నిగ్రహం చాలనట్టుగా ఉంది.ఓ క్షణం అలా ఆలోచించగా, బ్రహ్మాండమైన ఐడియా తట్టింది రత్తాలుకి. అప్పటికతను కడాగడం కూడా పూర్తయింది. “ఇక మీ సంగతి చూసుకోండి” అంటూ తూము దగ్గర్నుంచి తువ్వున లేచింది. చీర, దానంతటదే క్రిందికి దిగిపోయింది. ఓ క్షణంలో తన వ్యవహారం ముగించుకొని, చెంబు ప్రక్కన పెట్టేసి అతనూ లేచాడు.”మీరు ధైర్యం చేయగలనంటే ఓ మార్గం చెబుతాను.?” సాలోచనగా అంది. నడుముకి లుంగీ చుట్టబెట్టుకుంటూ ఆశ్చర్యంగా చూశాడు తను. నవ్వుతూ దగ్గరకొచ్చింది. “మా ఇల్లు మీకు తెలుసుగా! వారం క్రిందటే మేము ఇవతలి ప్రక్క వాటాలోకి మారాం. అంటే సందులోకి వస్తోండగా మొదటి గుమ్మం కనిపిస్తుందీ అదన్నమాట! సాయంత్రం అరున్నర తర్వాత ఎప్పుడు చీకటి పడితే అప్పుడు తిన్నగా అలా వచ్చేయండి. నేను గుమ్మం దగ్గరే ఉంటాను. మీరు వచ్చిన ఆనవాలుగా చిన్నగా ఓ మారు దగ్గండి. నేను అటూ ఇటూ చూసుకుని చెయ్యి ఊపుతాను. వెంటనే మీరు లోపలికొచ్చేయ్యొచ్చు. సరేనా?” కుతూహులంగా చూసింది.”నీకేం గొడవరాదంటే నాకేం అభ్యంతరం లేదు” అంటూ ఆనందంగా ఆమెను వాటేసుకొని “ఈ ప్లాను ఇవ్వాల్టికా? రోజూ రావడానికా?” అనడిగాడు.నవ్వింది. “మగవాళ్ళకి అసలు ఇటువంటి మార్గం చెప్పనేకూడాదు. ఒకసారి చెప్పేక మళ్ళీ వద్దన్నా వదల్రు. మీరు మటుకు నేను చెప్పిన వేళకి రోజూ అలా ఓ మారు దయచేయండి. మా ఆయన తొమ్మిందింటికొస్తాడు. అంచేత ఏదైనా ఇబ్బంది వస్తే ఇరుగు పొరుగు వాళ్ళ వల్లనే రావాలి. అందుకే మనం కొంచెం జాగ్రత్తగా ఉండాలి. ఆరు గంటల నుంచి ఎనిమిది గంటల వరకూ మన ప్రాంతానికి కరెంటుండదు గనుక చీకటి పడ్డపట్నుంచీ మా సందులో కన్ను పొడుచుకున్నా కనబడదు. మా ఇల్లు సంగతి సరేసరి. అసలు కరెంటు గొడవే లేదు. మీరా చీకటి టైములో వచ్చి సర్ధుకొంటూ వుండొచ్చు. ఎలా ఉంది నా ఐడియా?””అమోఘంగా ఉంది””అయితే ఇప్పుడు నన్ను వదిలిపెట్టేసి మీ దారిన మీరు వెళ్ళండి. అన్నట్టూ ఈ రోజు శనివారం, రేపు ఆదివారం. ఇవ్వాళ నేను ఇంటి దగ్గర ఉండను. రేపేమో మా ఆయనుంటాడు. ఈ రెండురోజులు మినహా, ఏ వారంలో అయినా మిగిలిన ఐదురోజులూ మీ ఇష్టం” అని నవ్వుతూ అతని చేతులు విడిపించుకుని చట్టున బయటికొచ్చేసింది రత్తాలు.ఆ సాయంత్రం పనిగట్టుకుని తను కూదా వెంకటేస్వరస్వామి గుడికెళ్ళి శ్రద్ధా భక్తులతో స్వామివారిని సేవించుకొని కరెంటు కోతవల్ల ఈ బ్లాకౌట్ కొనసాగినంతకాలం ప్రతివారం వచ్చి ఓ కోకోనట్ సమర్పించుకుంటాను స్వామీ” అని మనసా వాచా మొక్కుకున్నాడు.స్వామివారు చిరునవ్వు నవ్వుకున్నారు. కుర్రాడు ఎన్నికాయలు కొడతాడో చూద్దామని.వరసగా ఆయనకి ఆరు కాయలు దొరికాయి. ఏడోవారం ఏడో కాయ కూడా న్యాయతః ఆయనకి డ్యూ కాని, సరిగ్గా ఆ ముందరి రోజే ఊళ్ళో అధికార్క ప్రకటన వెలువడింది. ఆ మర్నాటి నుంచీ పవర్కట్ కి సంబంధించిన ఆంక్షలన్నీ ఉపసమ్హరించుకోవటం జరిగిందీ” అని.తత్ఫలితంగా, ఆ సాయంత్రం ఆరు గంటలకల్లా ఆ లొకాలిటీలో అన్ని దీపాలూ వెలిగిపోయి వీధులూ, సందులూ పట్టపగల్లా అయిపోయాయి. బుజంగం పని మాత్రం బ్లాకౌట్ అయిపోయింది.ఇలా జరిగినందుకు రత్తాలు కూడా చాలా నిరుత్సాహపడింది. ఆ నెలా పదిహేనురోజుల్లోనూ అతని పోటుకి చాలా అలవాటు పడిపోయింది. పైగా,అతనితో వేయించుకోవడం మొదలెట్టాక ఇంతవరాకూ పాతగుద్దాల అవుసరం పడలేదు. పోనీ ఈ నెల ఆలస్యమైందేమో అనుకోడానికి ఇంతకు ముందెప్పుడూ ఇలా జరగలేదు. నెలతప్పిన లక్షణాలు కొద్దికొద్దిగా బయటపడ్డం కూడా జరుగుతోంది.ఇటువంటి టైములో అప్పుడప్పుడూ అయినా అతనితో పడుకోకుండా యెలా ఉండగలదు తనూ? ఆ తదుపరి వారం గుడికి వెళ్ళడాం మానేసి, వంట్లో బాగుండలేదని వేదవతికి మస్కా కొట్టి, ఆమె అటు వెళ్ళగానే అతని గదిలోకి దూరి దూల దుళ్ళగొట్టేసుకొంది.”ఇదేం బాగాలేదు. ఒకళ్ళనొకళ్ళం చూసుకొంటూ కూడా మనసుదీరా చేసుకోడానికి వీలు చిక్కకుండా ఉంది. ఇంకో మంచి మార్గమేదైనా నువ్వే ఆలోచించు” అన్నాడు భుజంగం.రత్తాలుకీ ఏమీ పాలుపోవడంలేదు. తను రాననడం వల్ల వేదవతి ముగ్గురు కొడుకుల్నీ తీసుకుని బయల్దేరిందిగనుక ఈ చాన్సయినా దొరికింది. ఇంటి కాపలాకి పెద్దవాణ్ణి వదిలేస్తే ఇదీ దక్కకపోను.”ఇంకా ఐదియా ఏమీ తట్టలేదా?” రొమ్ముల మీద నుంచి తల పైకెత్తి అడిగాడు భుజంగం. అప్పటికి ఒక షాటయింది. రెడవ షాటుకి ప్రిలిమినరీస్ మొదలయ్యాయి. ఇద్దరి దేహాల మీదా అడ్డులేమీ ఉంచుకోలేదు.”నువ్వంటే నాకెంత ఇష్టమున్నా ఈ సరదా కోసం నీ వెనకాల బయటకి రావడం నాకు కుదరదు. అంత ధైర్యం చెయ్యలేను” అతని తల నిమురుతూ బరువుగా నిట్టూర్చింది రత్తాలు. “మనం కల్సుకోడానికి రెండే రెండు చోట్లున్నాయి. ఒకటి మా ఇల్లు. రెండోది ఈ ఇల్లు. మా ఇంటిదగ్గర బాగోతమైపోయింది. ఇప్పట్లో ఇక కుదరదు. ఏ మాత్రం కక్కుర్తిపడదామనుకున్నా నలుగురి కళ్ళల్లోనూ పడిపోతాం. ఆ సంగతింక వదిలెయ్. ఇక ఈ ఇంట్లో కూడా, మామూలుగా అయితే ఏం లాభంలేదు. మా పిన్నో, పిల్లలో ఎవరొకరు ఎప్పుడూ అటూ ఇటూ తారట్లాడుతూనే ఉంటారు. ఈ వారమంతా అనుభవించాంగా! కొంచెం రహస్యం మాట్లాడుకుందామంటేనే వీలవకుండా ఉంది””మరేం చేద్దామంటావ్?” నీరసంగా అడిగాడు భుజంగం.ఆమె వెంటనే సమాధానం చెప్పలేదు. సాలోచనగా కాసేపు ఇంటి కప్పు వంక చూసి “ఏదైనా చేయవలసివస్తే నువ్వే చెయ్యాలనుకొంటాను!” నిదానంగా అంది.”చెబుతాను. నువ్వు పిసకడం మాత్రం మానకు. నీ చేతులు పడక వాటికీమధ్య సలుపెక్కువైంది. ఊఁ ఇంకా గట్టిగా?””..””తేరిపారగా ఎప్పుడైనా మా పిన్ని సళ్ళని చూశావా నువ్వూ?”కొయ్యబారిపోయాడు భుజంగం. అది ఆమె చాలా సీరియస్ గా అడిగిన ప్రశ్న. లోపల ఏదో మోటివ్ పెట్టుకునే అలా అడిఉండాలి. ఇంతకు ముందు ఏ సంధర్భంలోనూ వేదవతిని గురించి ఈ విధంగా మాట్లాడ్లేదామె! మరొక సంగతేమిటంటే వరల్క్మికి నాలుగుపదులు నిండినా, ముగ్గురు బిడ్డల తల్లైనా ఆ వంటితీరో ఏమిటోగానీ, ఎక్కడా బిగి సడల్లేదు. ఇదివరకెప్పుడో రెండు మూడు సార్లు ఈ విష్యాన్ని తర్కించుకుని, అంత పెద్దావిడ గురించి అలాంటి ఆలోచనలు చేయడం పాపమన్న లెక్కలో వదిలిపెట్టేశాడు.”ఏం చెప్ప్పడానికి సిగ్గేస్తుందా?” నవ్వుతూ అడిగింది రత్తాలు. “సిగ్గెందుకూ! ఇలా బేర్ గా ఎప్పుడూ చూడలేదు. బాడీతో ఉండగా మాత్రం ఆరుసార్లు చూశాను- అయినా ఆవిడ గొడవెందుకిప్పుడూ?” “కావాలి. మనిద్దరం ఎప్పుడూ ఇలా కలుస్తుండాలీ అనుకుంటే మనం ఆమెను ఈ విధంగా కూడా మంచి చేసుకోవాలి. నువ్వు మా పిన్నిని తగులుకోడానికి ట్రయ్ చెయ్.” “ఏడిసినట్టుంది నీ ప్లాను. ఓ ప్రక్క అత్తయ్యగారూ అని పిలుస్తూ ఇలాంటి వెధవ పనికి పూనుకున్నానంటే, వెంటనే ఇక్కడ్నుంచి ఖాళీ చేసి వెళ్ళిపొమ్మంటుంది!””చాల్లే ఊరుకో, తెలిసీ తెలియని కబుర్లు చెప్పకు. ఆవిడేం పెద్ద పతివ్రత కాదు. నాలాంటి చిల్లు చెంబే! అయితే అదిప్పటి మాట కాదనుకో, పదకొండేళ్ళయింది. నా మాట అబద్దమౌకుంటే ఆలయం నుంచి వాళ్ళు రావడంతోటే చూడు, రెండో కుర్రాడిలో వాళ్ళ అత్త పోలికగాని, నాన్న పోలికగాని చిన్నమెత్తు కూడా కైపించదు. వాడు అచ్చంగా మా పెద్దన్నయ్య పోలిక. అప్పట్లో వాడంటే పడి చచ్చిపోయేది తను. వాళ్ళిద్దరూ దెంగలాడుకోవటం షంటింఫు చేసుకోవడం ఎన్నోసార్లు నా కళ్ళతో చూశాను. ఇవ్వాళ తను నా మీద ఇంత ప్రేమా, అభిమానం ఒలకబొసేస్తుందంటే ఊరికే కాదు. అప్పటి తన రహస్యం ఇప్పటికీ నాలో దాచుకున్నాను గనుక. “అయితే వేదవతిగారిది కూడా పెద్ద చెయ్యే అన్న మాట?””ఆఁ.. అది కూడా పెద్దదే నీ అరచెయ్యంత ఉంటుంది చూసుకో! ఊరికే ఒక్కసారే బయటపడిపోయేలాగ కాకుండా నెమ్మది నెమ్మదిగా పడగొట్టటానికి చూడు. ఈవిడంటే ఇంకా పిక్కలా ఉందికానీ, మా బాబాయిలో సరుకైపోయింది. అప్పుడప్పుడూ ఆవిడ చెప్పే మాటల్నిబట్టి చూస్తే ఈ మధ్య తనకి కొద్దిగా గురెక్కుతున్నట్టు అనుమానమేస్తోంది. ఇలాంటప్పుడే జాగ్రత్త పడ్డావంటే కొన్నాళ్ళకీ గదికి అద్దె కూడా ఇచ్చుకోనక్కరేదు నువ్వు!” మొత్తం మూడుసార్లు వేయించుకుని రత్తాలు పెళ్ళిపోయిన తర్వాత కూడా, ఆ ఆఖరి మాటలు భుజంగం చెవుల్లో గింగురుమంటూనే ఉన్నాయి.”ఏమీ అలికిడి వినిపించడంలేదు. పడుకున్నావేంటయ్యా పంతులూ?” వేదవతి పిలుపు వినబడీ వినబడ్డంతోటే భుజంగం బుర్రలో మెరుపులాంటి ఆలోచన పుట్టింది. ఆ రోజు శనివారం గ్నౌక, ఆ పూట చేసిన మినపరొట్టె పెట్టడానికి అలా కేకేసి వుండాలి తను. అదే నిజమైతే ఓ క్షణం తనకోసం చూసి తర్వాత ఆవిడే స్వయంగా పట్టుకొస్తుంది. ఈలోగా చిన్న నాటకమాడి ఫస్ట్ టెస్ట్ చేస్తేనో?భుజంగం ఊహించినట్లే, స్టీలుప్లేటులో మినపరొట్టే పట్టుకుని ఓరగా తెరిచున్న తలుపును తోసుకుంటూ “ఏం జేస్తున్నావయ్యా పంతులూ?” అని గుమ్మంలో అడుగెట్టింది వేదవతి అంతే! ఆమెకి కళ్ళూ చెదిరిపోయాయి!! వీక్లీ చదువుతూ చదువుతూ నిద్రపోయినట్టుగా వుందతని వాలకం సన్నగా బుస కూడా విననడుతోంది. అయితే ఆ బుస అతని నిద్రకి సంబందించిందో, లేక లుంగీలోంచి బయటికెగదన్నుకొచ్చి నాగుపాములా ఊగిసలాడుతున్న అతని మొడ్డ ఆ విధంగా ఏమైనా అల్లరి చేస్తుండో అంతుపట్టలేదు వేదవతికి అతని మొహం వంకా, మొల వంకా మార్చి మార్చి సుమారు ఐదారు నిముషాలు అట్టే నిలబడిపోయింది. లోపలికి వచ్చేసరికి తెల్లగా ఉండే ఆ మొహం, కొద్ది క్షణాల్లోనే వింతగా ఎరుపెక్కిపోయింది. ఖాళీగా ఉన్న చేత్తో చీర కుచ్చిళ్ళను గట్టిగా అక్కడి దేహానికి వత్తుకుని బరువుగా నిట్టూర్పు విడిచిపెట్టింది. అంతలోంకే- “అత్త” అంటూ లోపల్నుంచి చిన్నకొడుకు కేకేశాడు. ఉలిక్కిపడింది వేదవతి చేతిలో ఉన్న ప్లేటును టేబులు మీద పెట్టేసి, ఎందుకైనా మంచిదని లైటు తీసేసి, బయటకొచ్చి తలుపు దగ్గరకి జారేసి- వడివడిగా నడుచుకొంటూ వెళ్ళిపోయింది.ఈ వ్యవహారమంతా, నిద్ర నటిస్తూనే అబ్జర్వ్ చేసిన భుజంగం కొండంత ఆనందంతో పొంగిపోయాడు. వేదవతిని వల్లో వేసుకోవడం పెద్ద విశేషం కాదన్న విషయం మొదటి పరీక్షలో నిర్ధారణైపోయింది గనుక, ఇక ముందు ఏం చెయ్యాలా అనాలోచిస్తూ అలాగే నిద్రపోయాడు.ఒక రాత్రివేళ ఎవరో తనని పట్టుకు లాగుతున్నట్టుగా అనిపించి తృళ్ళిపడి లేచాడు.”నేనే పంతులూ జడుసుకున్నావేమిటి, కొంపదీసి?” అతని తొడల్లోనుంచి తలపైకెత్తి మొహంలోకి చూస్తూ గోముగా నవ్వింది వేదవతి. ఆ మొహంలో సిగ్గుగాని సంకోచంగాని కంపించడంలేదు.తన కళ్ళని తానే నమ్మలేకపోతున్నంత విస్మయంతో చూస్తూ తల అడ్డంగా ఆడించాడు భుజంగం. ఆవిడ ఎప్పుడొచ్చిందో తనకి తెలియదు. లైటు కూడా వేసి ప్రక్కలోకొచ్చి కూర్చుని, తీరుబడిగా తన దానిని పట్టుకుని ఎంగిలి చేసేవరకూ తనకి మెలుకువ రాలేదన్నమాట!”ఇంతకాలం నుంచీ చూస్తున్నానన్న మాటేగాని ఎప్పుడూ ఏమీ అనిపించలేదు. రాత్రి ఎనిమిదింటికిలా వచ్చినప్పుడు వీదు కనిపించాడు. అంతే..! నిద్రేపట్టలేదనుకో!!” అంటూ ఇంత నోరు తెరిచేసిందామె.!
🔥 కసిరాజు కామంలో కన్నెపూకుల రసాలు 🔥
Discover more from Boothu Kathalu
Subscribe to get the latest posts sent to your email.
