బాకీ మొదటి భాగం

మబ్బులు నల్ల గా… కాటు క లా …..

ఉరుములు… మెరుపులు. తుంపరు తుంపరులుగా ఉన్న వర్షం కుంభ వృష్టిగా మారింది. ఎక్కడో పిడుగు పడిన శబ్దం. అదే సమయం లో …

తలుపులు టక టక మన్నాయి.

ఆమె గుండెలు టక టక కొట్టుకున్నాయి.

ఎవరూ? అడగాలనుకొని ఎందుకో నోరు పెగిలి నోరు తెరచింది. మాటలు కిటికీలోంచి సర్రున చల్ల గాలి …. రావడం అయినా లేదు.

ఆ కిటికీ ప్రక్కన వ్రేలాడే రెక్కలు గాలికి టప టప కొట్టుకున్నాయి. మళ్ళీ తలుపులు టక….టక.

నాగి రెడ్డి కాదు కదా? ఆలోచిస్తోందామె.

ఆ పెంకుటింట్లో ముప్పై ఆరేళ్ళ అలివేలు. పద్దెని మిది ఏళ్ళ పద్మిని, పదహారు ఏళ్ళ పమనాభం పడుకుని ఉన్నారు.

అలివేలు భర్త మరణించాక పద్మినినీ పద్మనాభాన్నీ కంటికి కాపాడు కుంటోంది. పద్మినీ పద్మనాభాల కు అమ్మ అలివేలు చెప్పిందే వేదం.

ఆస్థిపాస్థులంతగా లేవు. అలివేలు భర్త రంగడు ఫాక్టరీ కూలీగా ఉంటూ ఫాక్టరీ ప్రెస్సింగ్ మెషీన్ లో కాలు జారి పడి కళ్ళు మూసాడు. పాక్టరీ యజ మాని నష్ట పరిహారంగా నలభై వేలు ఇచ్చాడు. ఆ నలభై వేలతో ఒక చిన్న చిల్లర కొట్టు పెట్టుకుందామె.

ఎదురింటి నాగి రెడ్డి వయసులో అందంగా ఉన్న అలివేలు పై కన్ను వేయనే వేసాడు. అలివేలు భర్త చనిపోయి ఇంకా నెల రోజులైనా కాలేదు. ఆమెకు చెడు తలంపులసలే లేవు. తన కూతురు డిగ్రీ పూర్తి చేయాలని, తన బాబు బాగా చదివి పెద్ద ఆఫీసరు కావాలని, కూతురుకి మంచి సంబంధం కూడబెట్టాలనీ, చూడాలని కొడుకుకి ఇప్పట్నుంచే పైసలు చక్కని చుక్కలాంటి చక్కనయిన పిల్లతో పెళ్ళి చేయాలనీ… ఇలా రక రకాలుగా ఆలోచనలు అలివేలుకు.

అలివేలు అందం ముందు ఏ సినీ తార పనికి రాదు అనుకున్నాడు నాగి రెడ్డి. ఆమెనెలాగైనా దెంగాలని అతని

మనసు ఆవిరావురుమంటోంది. రక రకాల ముసలి ముండలతో, తన ఉంపుడుగత్తెలతో అనేక రాయబారాలు పంపించాడు. ఎన్నెన్నో ఆశలు చూపించాడు. చివరకు తన జీవనానికి పది ఎకరాల తడి పొలం వ్రాసి ఇస్తానని కూడా చె ప్పాడు.

అయినా అలి వేలు అతనికి లొంగలేదు.

దాంతో నాగి రెడ్డి లోని నవనవలాడుతూ పొంగాయి. నవనాడులు

మరింత

అలివేలును దెంగేదాకా నిద్ర పోకూడదనుకున్నాడు.

మళ్ళీ తలుపులపై టక టక శబ్దం.

“ఎవరూ” తియ్యని స్వరంతో ధైర్యంగానే అలివేలు. అడిగింది

“నేను ” అంటూ ఓ పురుష క్నం.

“అంటే” ఆందోళనగా ముఖం ఉంచి.

అంత చల్ల గాలిలోనూ ఆమె శరీర మంతా చమట పట్టింది.

ఆ

“సుబ్బిగాడిని ” మళ్ళీ ఆ పురుష కంఠం.

“నాతో నీకేం పని?” మరింత కంగారుగా

“మీ చిల్లర కొట్టును ఎవరో మోసుకు పోతున్నారు ”

అంతే.

అలివేలు గుండెలదిరాయా మాటలకి. భళ్ళున తలుపు తెరచింది. చుట్టూ చీకటి. జోరుగా ఇంకా ఇంకా వర్షం కురుస్తూనే ఉంది. లబో దిబో మని కేకలు పెడుతూ చీకట్లో సుబ్బిగాడితో పాటు వూరి పొలి మేర వర కూ వెళ్ళింది. వర్షంలోనే తడుస్తూ. అయినా లాభం లేక పోయింది. సుబ్బిగాడామెకు వూరడించే మాటలు చెప్పాడు సానుభూతిగా.

“దొంగ సొమ్ముతో ఎన్ని రోజులు కడుపు నింపుకుంటారు తల్లీ. లంజ కొడుకులు మూన్నాల్లకి తల పగిలి చస్తారు. ఊరుకో అమ్మా. బాధ పడితే పోయిన సొమ్ము వస్తుందా. అని వెళ్ళిపోయాడు సుబ్బిగాడు.

ఇరుగు పొరుగు వారు ఒకరిద్దరు ఊరడించి వెళ్ళారు.

పద్మినీ, పద్మనాభాలు తల్లి ఏడు పులకెప్పుడో లేచి మంచం మీద కూర్చున్నారు. వారిద్దరూ ఒక్కసారి బయటి వాకిలిని చూసారు.

ఇంకా ఉంది.

కంటెన్యూ 👉🔥 కసిరాజు హాట్ స్టోరీస్ 🔥