నా అదృష్టం.. పార్ట్ -3

నేను: బాగున్నాను అంకుల్. మీరెలా ఉన్నారు, అని అంకుల్ ఎదురుగా చైర్ లో కూర్చున్నా.
అంకుల్: నేను బాగున్నాను రమేష్ అని, గీతా రమేష్ కి కాఫీ తీసుకురా అని చెప్పాడు. ఆంటీ నన్ను పలకరింపుగా నవ్వి కాఫీ తేవడానికి వంటింట్లోకి వెళ్ళింది.
అంకుల్: కాలేజ్ ఎలా ఉంది.
నేను: బాగుంది అంకుల్. ఆంటీ కాఫీ తెచ్చింది. నేను కళ్ళతోనే తన పాలకుండలవైపు సైగ చేసి కాఫీ తీసుకునా. ఆంటీ, అంకుల్ ఉన్నారు అన్నట్టు కళ్ళతోనే హెచ్చరించింది. కాసేపు అవీ ఇవీ మాట్లాడి,
నేను: ఇంక వెళ్ళొస్తాను అంకుల్.
అంకుల్: రమేష్, నైట్ కి మా ఇంట్లో డిన్నర్ చెయ్యి.
నేను: అయ్యో, పర్వాలేదు అంకుల్.
ఆంటి: అవును రమేష్ నువ్వూ మాతో డిన్నర్ చెయ్యి. ఆ నైట్ ఆంటీవాళ్ళింట్లో డిన్నర్ చేసి, ఇంక చేసేదేం లేక మా ఇంటికి వచ్చి, చాలా రోజుల తర్వాత, ఆంటీ ని తలుచుకుంటూ hp కొట్టుకుని పడుకున్నా.
కాలేజ్ కి వెళ్ళినా మనసంతా ఆంటీ పూకు మీదే ఉంది. ఈ టూ మంత్స్ ఎప్పుడు అవుతుందా, ఆంటీ ని ఇంతకు ముందులా మళ్ళీ ఫ్రీగా దెంగే ఛాన్స్ ఎప్పుడొస్తుందా అని ఎదురుచూస్తున్నా. మనసంతా తిక్కతిక్కగా ఉంది. అంకుల్ ఎప్పుడూ ఇంట్లోనే ఉండటం వల్ల ఆంటీ కూడా నాతో సరిగా మాట్లాడటం లేదు. ఇంక ఆరోజు కాలేజ్ లో ఉండబుద్ది కాలేదు. ఆంటీ కి ఫోన్ చేశాను.
ఆంటి: హలో.. చెప్పు రమేష్.
బేను: మీతో కొంచం మాట్లాడాలి ఆంటీ.
ఆంటి: ఆ మాట్లాడు,అంకుల్ కూడా బయటికి వెళ్ళారు.
నేను: ఫోన్ లో కాదు నేరుగా మాట్లాడాలి.
ఆంటి: ఇప్పుడా?
నేను: అవును ఆంటీ. నేను కాలేజ్ లో హెల్త్ బాలేదని చెప్పి లీవ్ తీసుకుని వస్తాను. ఇంట్లో మాట్లాడుకుందాం.
ఆంటి: అంకుల్ వచ్చేస్తారేమో రా.
నేను: అయితే మా ఇంటికి రండి. నా రూంలో మాట్లాడుకుందాం, అక్కడైతే ఎవరూ రారు. ఆంటీ తప్పదా అంది. నేను తప్పదూ, అని ప్లీజింగ్ గా అన్నాను.
ఆంటీ ok రా అని నవ్వి ఫోన్ పెట్టేసింది. నా ఆనందానికి అవధులు లేవు. గాల్లో తేలిపోతూ ఇంటికి చేరుకుని ఆంటీ కోసం ఎదురుచూస్తున్నా.
ఆంటీ మా అమ్మ మాట్లాడుకోవడం వినిపిస్తోంది. నేను నా గదిలో ఎదురు చూస్తున్నా. కాసేపటికి ఆంటీ నా రూంలోకి వచ్చింది.
నేను డోర్ క్లోజ్ చేసి ఆంటీ ని గట్టిగా వాటేసుకుని తన మూతిపై ముద్దు పెట్టాను.
ఆంటి: ఒరేయ్ అంకుల్ ఇంట్లోనే ఉన్నారు, చిన్న సాకు చెప్పి వచ్చాను.
నేను: తన బుగ్గలు నాకుతూ, ఆంటీ నిన్ను బాగా మిస్ అవుతున్నా.
ఆంటి: ఆంటీ నా తల నిమురుతూ, సారీ రా, కొద్దిరోజులు ఓపిక పట్టు.
నేను: మీకేం ఆంటీ, మీరు అంకుల్తో బాగా వేయించుకుంటున్నారు. ఇక్కడ చూడండి నాదాని పరిస్తితి, అని ఆంటీ చెయ్యి తీసుకుని నాదాని పై వేసుకున్నా.
ఆంటి: ఆంటీ నా దాన్ని కసిగా నలుపుతూ, అయ్యో పాపం, నా బుజ్జి ముండ కోసం ఎంతలా వేడెక్కిపోయి ఉన్నాడో అని నవ్వింది.
నేను: నా పరిస్తితి చూస్తే మీకు నవ్వులాటలా ఉంది కదూ, అని ఒకచేత్తో ఆంటీ పువ్వుని చీర మీద నుండే కసిగా నలిపాను. ఆంటీ హమ్మా.. అంటూ మూలిగి, ఒకచేత్తో నా పిర్రల్ని తనవైపు నొక్కుకుంటూ, ఇంకో చేత్తో నా తలని పట్టుకుని నా పెదాల్ని గాఢంగా ముద్దుపెట్టుకుంటోంది. నేను ఆంటీ కుచ్చిళ్ళ దగ్గర పట్టుకుని లాగబోయాను. నేనేం చెయ్యబోతున్నానో ఆంటీకి అర్ధమై, వద్దు రమేష్ అంటూ నా చేతిని విడిపించుకుని నన్ను తోసేసింది.

నేను ఆంటీని అలానే చూస్తూ ఉన్నాను. తను నా దగ్గరికి వచ్చి నా తలను తన చేతుల్లోకి తీసుకుని, దెబ్బలు ఏమన్నా తగిలాయా? అంది నా తల నిమురుతూ. నేను లేదన్నట్టు* తల అడ్డంగా ఊపాను. తను నా నుదుటి మీద ముద్దుపెట్టి నా చెంపలు నిమురుతూ, నిన్ను కిందకి నెట్టినందుకు సారీ రమేష్. మీ అమ్మకు తెలిస్తే ఎంత ప్రమాదం జరిగేది, అందుకే ఇప్పుడు వద్దు ఇంకోసారి ప్లాన్ చేద్దాం అంది లాలనగా. ఆంటీ చెప్పింది నిజమే కానీ పాంట్ లో మా వాడు వినేట్టు లేడు. అంకుల్ వచ్చినప్పటి నుండి వాడికి ఉపవాసమే. అదీ కాక ఇప్పుడు జరిగిన రొమాన్స్ కి కసెక్కి ఉన్నాడు.
నేను: మీరు చెప్పింది నిజమే ఆంటీ. కానీ వీడు చూడండి మీ పప్ప కోసం ఎలా మొహం వాచిపోయి ఉన్నాడో, అని పాంట్ లో నుండి నా దాన్ని తీసి
ఆంటీ చెయ్యి తగలగానే ఉలిక్కిపడుతున్నాడు. నాదాన్ని ఆంటీ ప్రేమగా తడిమి, గట్టిగా పట్టుకుని పిసికింది. నేను తట్టుకోలేక ఆంటీ తలని నాచేతుల్లో బిగించి, తన పెదాలపై నా పెదాలతో దాడి చేస్తున్నా. ఆంటీ ఒకచేత్తో నా తల నిమురుతూ* ఇంకో చేత్తో మా వాడిని ఆడిస్తోంది. నేను ఒక చేత్తో తన వీపుపై రాస్తూ ఇంకో చేత్తో తన సళ్ళని పిసికుతూ, మధ్య మధ్యలో నిపుల్స్ ని నలుపుతున్నా. ఆంటీ పూర్తి మైకంలో ఉంది, మా నాలుకలు పెనవేసుకుపోతున్నాయి. నా చేయి ఆంటీ వీపు మీద నుండి తన చీరలోకి లోలోపలికి చేరి తన నగ్న పిరుదుల్ని పరామర్శించి, వాటి మెత్తదనాన్ని ఆశ్వాదిస్తూంటే ఆ నునుపుకి నా చెయ్యి తన గుద్ద చీలికలో దూరి అక్కడ దాగున్న మందార మొగ్గని గట్టిగా చీల్చింది. దాంతో ఆంటీ గట్టిగా మూలిగి తన నోట్లో ఉన్నా నా నాలుకను కొరికింది, నేను అమ్మా అంటూ నా తలను వెనక్కి లాక్కున్నాను. ఆంటీ మైకం నుండి బయటపడుతూ, అమ్మో ఏం పిల్లాడివి రా, ఇంక ఇక్కడే ఉంటే నువ్వు ఆగేట్టు లేవు. మన వ్యవహారం మీ అమ్మకు తెలుసిందంటే ఇంక ఏమైనా ఉందా, అని తను లేచి చీర సరిచేసుకుని, తవాత కలుద్దాం అని చెప్పి, మా అమ్మతో కాసేపు మాట్లాడి వెళ్ళొస్తానని చెప్పి వెళ్ళిపోయింది. నేను ఇంక చేసేదేం లేక ఉసూరుమంటూ బాత్ రూం కి దారితీశాను, మా వాడి వేడి చల్లార్చటాని.

తర్వాతి రోజు అమ్మ ఉదయాన్నే నన్ను నిద్రలేపుతోంది.
అమ్మ: రమేష్ లెయ్యరా, డాడి పిలుస్తున్నాడు.
నేను: ఏంటమ్మా ఉదయాన్నే, కాసేపు నిద్రపోనీ.
అమ్మ: డాడీ నీతో ఏదో మాట్లాడలంట రా.
ఛా.. సరిగ్గా నిద్రకూడా పోనివ్వరు అనుకుంటూ లివింగ్ రూమ్ లో కి వచ్చాను.
నేను: ఏంటి డాడీ పిలిచారంటా.
డాడి: రమేష్, మన ఊరిలో మన పొలం అమ్మాలనుకున్నాం కదా. మంచి బేరం వచ్చిందంటా. బాబాయి మాట్లాడాడు.
నేను: అవునా డాడీ.
డాడి: పొలం కొనే వ్యక్తి మన పొలం దస్తావేజులు చూడాలన్నాడంటా. అవి తీసుకెళ్ళి బాబాయి కి ఇచ్చి రావాలిరా.
నేను: (కోపంగా) అయితే* ఇప్పుడు నేను అ పల్లెటూరు వెళ్ళాలా.
డాడి: అవునురా.
నేను: నేను వెళ్ళను. అక్కడంతా ఆవు పేడలు ఆ వాసన, నా వల్ల కాదు.
అమ్మ: అలా కాదురా. డాడీ కి ఇక్కడ ఆఫీస్ లో అర్జెంట్ పని ఉండటం వల్ల వెళ్ళటం కుదరదంట. ఇక్కడ చూస్తే కొనే అతను రేపు సాయంత్రం వెళ్ళిపోతాడంట. మళ్ళీ ఇంత మంచి బేరం రాదు, తప్పకుండా పంపించమన్నాడు బాబాయి.
నేను: (నీరసంగా) హమ్.. తప్పేదేముంది.
అమ్మ ఆనందంగా) అయితే వెళుతున్నావుగా.
నేను: వెళ్ళక చస్తానా.
అమ్న: నా కొడుకు బంగారం, అని* నా బుగ్గ గిల్లి ముద్దుపెట్టుకుంది.
డాడి: మ్.. చాల్లే మీ తల్లీ కొడుకుల ప్రేమానురాగాలు. త్వరగా వాడికి బట్టలు సర్దు. బస్ కి టైం అవుతోంది.
డాడి: రమేష్, ఇవిగో రా దస్తావేజులు, జాగ్రత్తగా బాబాయికి ఇవ్వు. ఇవిగో ఇవి నీకు ఖర్చులకి డబ్బులు.
నేను: అలాగే డాడీ, అని అవి తీసుకుని బాగ్ లో పెట్టుకున్నా.
అమ్మ: రమేష్ ఇవి బాబాయి వాళ్ళకి ఇవ్వు అని మరో పెద్ద బాగ్ నిండా కొత్త కొత్త హోమ్ నీడ్ ఐటమ్స్ ఆ ఊరిలో వాళ్ళకి దొరకనివి అని ఇచ్చింది.
నేను: మళ్ళీ ఇదొకటా.
అమ్మ: పాపం బాబాయి వాళ్ళు మనం ఊళ్ళో లేకున్నా ఇంతకాలం ఊర్లో మన ఇల్లూ, పొలం ఎంత జాగ్రత్తగా చూసుకుంటున్నారు. వాళ్ళకోసం ఈ మాత్రం చెయ్యకపోతే ఎలా రా.
నేను: సెంటిమెంట్ డైలాగులు చాలు గాని ఆ బాగ్ ఇటివ్వు, అని అమ్మ దగ్గర నుండి బాగ్ తీసుకున్నా.
అమ్మ: నా కొడుకు బంగారం, చెప్పింది అర్ధం చేసుకుంటాడు.
లగేజ్ కార్లో పెడుతున్నా. ఆంటీ చూసి కిందికి వచ్చింది. దిగాలుగా ఉన్న నా ముఖం చూసి ఏంటన్నట్టు సైగ చేసింది. నేను అమ్మ వైపు చూపించాను. ఆంటీ అమ్మతో, రమేష్ ఊరికి వెళుతున్నట్టున్నాడు అంది.
అమ్మ: అవునండి వాళ్ళ బాబాయి దగ్గరికి ఓ పది రోజులు, అర్జెంట్ పని ఉంటే* ఈయనకి ఆఫీసులో కుదరక వీణ్ణి పంపిస్తున్నారు.
ఆంటీ నా ముఖం వైపు జాలిగా చూసింది. నేను దిగులుగా,* ఇద్దరికి బై చెప్పి కార్లో కూర్చున్నా. కారు బస్టాండ్ వైపు వేగంగా దూసుకెళుతోంది. మా అమ్మ నేను ఆ పల్లెటూరు వెళ్ళడం ఇష్టం లేక దిగులుగా ఉన్నాననుకుంది, కానీ ఆంటీని విడిచి వెళ్ళలేక దిగులుగా ఉన్నానని మా అమ్మకేం తెలుసు.

మా ఊరు చేరేసరికి మధ్యాహ్నం అయ్యింది. నేను బాబాయి వాళ్ళ ఇంటికి వెళ్ళాను. బాబాయి: రా రా ప్రయాణం బాగా జరిగిందా.
నేను: బాగా జరిగింది బాబాయ్.
బాబాయి: దస్తావేజులు తెచ్చావా.
నేను: ఆ.. తెచ్చాను, అని బాగ్ లో నుండి తీసి బాబాయి కి ఇచ్చాను.
ఇంటికి వచ్చిన వాణ్ణి నీళ్ళు కూడా తాగనీయకుండా అప్పుడే అవి తెచ్చావా ఇవి తెచ్చావా అని ఏంటండి, అంటూ పిన్ని వంటగదిలో నుండి నీళ్ళు తీసుకొచ్చి గ్లాస్ నాకందిస్తూ, బాగున్నావా రమేష్. అమ్మానాన్న వాళ్ళు బాగున్నారా. ప్రయాణం ఎలా జరిగింది అంది. పా పిన్నంటే నాకు ఎంతో ఇష్టం. నా చిన్నప్పుడు మేము ఈ ఊళ్ళోనే ఉండే వాళ్ళం. అప్పుడు మా అమ్మ కన్నా నన్ను ఎక్కువగా మా పిన్నే చూసుకునేది. పిన్ని నాతో చాలా ప్రేమగా ఉంటుంది. బాబాయి పిన్నిని ప్రేమించి పెళ్ళి చేసుకుంటే, మా తాతా వాళ్ళు ఇంట్లోకి రానియ్యలేదంటా. అప్పుడు మా నాన్న మాతాతకి నచ్చజెప్పి ఒప్పించాడంటా. దాంతో మా పిన్ని మేమంటే ఎంతో అభిమానంగా ఉంటుంది. ఆ కాలంలో పిన్ని అందాన్ని చూసి ఊళ్ళో కుర్రాళ్ళంతా ప్రేమిస్తున్నాం అని వెంటపడినా ఎవ్వరినీ కన్నెత్తి చూడని మా పిన్ని మా బాబాయితో ప్రేమలో పడడం అందరికీ ఆశ్చర్యాన్ని కలిగించింది. వాళ్ళది చాలా అన్యోన్యమైన జంట.

నేను: అందరూ బాగున్నారు పిన్నీ.
పిన్ని: ఏరా మమ్మల్ని చూడాలని అనిపించలేదా నీకు, ఎన్ని సార్లు సెలవులకు* రమ్మన్నా రావేమిరా.
బాబాయి: వాడికి ఈ పల్లెటూళ్ళు అంటే నచ్చవని తెలుసు కదా. ఇవన్నీ అడిగి వాణ్ణి ఎందుకు ఇబ్బంది పెడతావ్. నీళ్ళు కూడా తాగనివ్వకుండా దస్తావేజుల గురించి అడిగానని నన్ను ఆడిపోసుకోవడమే గానీ, అంత దూరం నుండి వచ్చాడు, వాడికి భోజనం పెట్టేది ఏమన్నా ఉందా లేదా?
నా భోజనం విషయం మరిచిపోయినందుకు పిన్ని నొచ్చుకుని,
పిన్ని: అయ్యో నా మతిమరుపు మండా. రా రమేష్, కాళ్ళు కడుక్కొని రా భోజనం చేద్దువు గానీ. నువ్వొచ్చిన తరువాత తింటానని మీ బాబాయి కూడా భోంచెయ్యలేదు.
నేను: మన మధ్య ఈ మర్యాదలు ఎందుకు పిన్నీ. పదండి అందరం కలిసి భోంచేద్దాం అన్నాను. మా చిన్నీకి నేనంటే ఎంత ప్రేమ అని పిన్ని నా తల వత్తి మెటికలు విరిచింది.
నేను, బాబాయి భోజనానికి పీటల మీద కూర్చున్నాం. మా బాబాయి వాళ్ళింట్లో డైనింగ్ టేబుల్ లేదు, అందరూ పాత* సాంప్రదాయం ప్రకారం* నేలమీద కూర్చునే తింటారు.
పిన్ని మాకు వడ్డిస్తోంది. అన్నం వడ్డించేటప్పుడు పిన్ని చీర పక్కకు జరగడం వల్ల తన జాకెట్ లో నుండి తన యవ్వన కలశాలు ఉబికి వాటి మధ్య లోతైన లోయ కనిపించింది. అది చూడగానే నాలో అలజడి మొదలయ్యింది. ఇంతకు ముందు పిన్ని గురించి ఎప్పుడూ అలా ఆలోచించలేదు. కానీ ఆంటీ తో అనుభవం తరువాత, అదీ కాకుండా నిన్న ఆంటీ తో పని సగంలో* ఆగిపోవడంతో అసంతృప్తిగా ఉన్న నాకు పిన్నిని చూసి కొత్త కోరికలు మొదలయ్యాయి. ఛ..ఛా.. నేనేంటి పిన్ని గురించి ఇలా ఆలోచిస్తున్నాను అని గిల్టీగా ఫీలయ్యాను, కానీ పిన్ని కలశాల నుండి చూపు తిప్పుకోలేకపోతున్నా. ఆంటీ వి తెల్లటి తెలుపు బొప్పాయి కాయలైతే, పిన్నివి పసుపువర్ణం కలిసిన బంగారు ముద్దలు. పిన్ని అందాల్ని కళ్ళతోనే తాగేస్తున్నాను. ఇవేమి తెలీని పిన్ని నాకు, బాబాయికి వడ్డించి తను కూడా మాతోపాటు కూర్చుంది తినడానికి. బాబాయి ఏవో ఊరి విషయాలు చెప్తున్నాడు, పిన్ని మా ఇంటి విషయాలు అడుగుతోంది. అన్నింటికి అన్యమనస్కంగానే సమాధానాలు చెప్తున్నా. నా మనసంతా ఎక్కడో ఎక్కడెక్కడో విహరిస్తోంది. నేను అన్నం తింటూ పిన్ని అందాల్ని నా కళ్ళతో* నంజుకుంటున్నాను.
భోజనాలు ముగించి హాల్ లోనికి వచ్చి కూర్చున్నాం. పిన్ని వంటిల్లు సర్ది బాబాయికి తాంబూలం తెచ్చింది. పల్లెటూర్లో భోజనం తర్వాత తాంబూలం వేసుకుంటారు, తిన్నది బాగా అరుగుతుందని.
బాబాయి: ఏరా తాంబూలం వేసుకుంటావా?
పిన్ని: ఏంటండి మీరు, చదువుకునే పిల్లాడు తాంబూలం వేదుకోకూడదు.
బాబాయి: అవును కదూ మర్చే పోయాను.

పిన్ని: వయస్సు మీద పడే కొద్దీ మీకు మతిమరుపు ఎక్కువవుతోంది.
నేనువాళ్ళ మాటలకు నవ్వుతున్నాను. పిన్ని ఏమైనా అమృతం తాగుతుందేమో, కాలంతో పాటు తన వయస్సు తగ్గుతున్నట్టుంది. 30 యేళ్ళ వయస్సులో, అతిలోక సౌందర్యంతో మిలమిలా మెరిసిపోతున్న పిన్నిని చూస్తే ఇప్పుడే ఇలా ఉందంటే పెళ్ళికాక ముందు తన వెంట కుర్రాళ్ళు పడ్డారంటే అందులో ఆశ్చర్యంలేదు.
బాబాయి: నువ్వు కాసేపు పడుకోరా, మనం సాయంత్రం వెళ్ళి అతనికి దస్తావేజులు చూపిద్దాం. అలాగే వచ్చేప్పుడు శెట్టి షాపులో ఉన్న కాయిన్ బాక్స్ లో నుండి మీ ఇంటికి కాల్ చేద్దాం.
మాఊరిలో సెల్ ఫోన్ నెట్ వర్క్ రాదు. లాండ్ ఫోన్ లూ కూడా 4 సంవత్సరాల నుండే కనిపిస్తున్నాయి.
నేను: మన ఫోను ఏమయింది బాబయ్.
బాబాయి: రెండు రోజుల నుండి అది పనిచేయట్లేదురా. టెలీఫోన్ వాళ్ళకి కబురెడితే రిపేరు చేసే అతను సెలవులో ఉన్నాడంటా రావడానికి నాలుగు రోజులు పడుతుందని చెప్పాడు. నేను ఉదయం మీ నాన్నకు కూడా కాయిన్ బాక్స్ నుండే చేశా.
మరికాసేపు పిచ్చాపాటి మాట్లాడుకుని పడుకున్నాం. కళ్ళు మూశానే కానీ మనసంతా పిన్నే ఆక్రమించింది. అలా పిన్నితో.. ఏవేవో కలలు కంటూ నిద్రలోకి జారుకున్నాను.
సాయంత్రం ఎవరో బలంగా తట్టి లేపుతుంటే మెలుకువ వచ్చింది. చూస్తే సిరి,* అన్నాయ్యా.. బాగున్నావా.. కాఫీ తాగుతావు అని అమ్మ లేపమంది నిన్ను అని వచ్చి నా పక్కన బెడ్ మీద కూర్చుంది మా పిన్ని కూతురు సిరి, అదే శిరీష.

సిరి 14 ఏళ్ళ వయసులో అచ్చు వాళ్ళ అమ్మ చిన్నపుడు ఇలానే ఉండేది అనేలా ఉంటుంది. పసుపు, తెలుపు కలిసిన మేలిరంగులో వయసుకు మించిన ఎత్తులతో, సన్నటి నడుము.. ఆ కాంబినేషన్ ఎక్కడా ఉండదేమో అనేలా ఉంటుంది. తను వాళ్ళ ఊరిలోనే ఉన్న స్కూల్ లో తొమ్మిదవ తరగతి చదువుతోంది. తుంటరి పిల్ల. తన నోటికి తాళం వేయడం చాలా కష్టం. అయితే ఒఠ్ఠి అమాయకురాలు. ఎవరేం చెప్పినా నమ్మేస్తుంది. తనది అమాయకత్వం అనడం కంటే అతి మంచితనం అనడం కరెక్ట్. నేను తన ప్రియమైన అన్నయ్యని. తనకి సొంత అన్నాదమ్ములు లేకపోవడంతో, చిన్నప్పటి నుండి తను ఎప్పుడూ నాతో అల్లరి చేస్తూ, అలుగుతూ, గొడవపడుతూ* ఉంటుంది. తనంటే మా ఇంట్లో అందరికి ఎంతో ప్రేమ. పిన్ని నన్ను ఎక్కువగా చూస్తే, మా అమ్మ సిరిని గారాబంగా చూసుకుంటూ ఉంటుంది. తను ఇప్పుడే స్కూల్ నుండి వచ్చినట్లుంది. ఇంకా యూనిఫామ్ లో నే ఉంది.
నేను: ఏరా సిరి, ఎలా ఉన్నావు? మీ స్కూల్ ఎలా ఉంది?
సిరి: నాకేంటన్నయ్య సూపర్. ఇంక స్కూల్ అంటావా ఏదో సాగుతోంది.
తన మాటల్లో కొంత నిర్లిప్తత. ఏ విషయాన్నైనా ఆగకుండా వాగేది కొంచం సైలెంట్ అవ్వడం నాకు ఏదోగా అనిపించింది.
నేను: తన మీద చెయ్యేసి, ఏమయ్యిందిరా స్కూల్ బాలేదా.
సిరి: అదేం లేదన్నయ్యా. బాగానే ఉంది. నువ్వు త్వరగా లేచి ఫ్రెష్ అయ్యి రా, అమ్మ టిఫిన్ చేసింది తిందువుగానీ, అని చెప్పి తను ఫ్రెషప్ అవ్వటానికి వెళ్ళింది.

నేను హాల్ లోకి వెళ్ళి కూర్చున్న కాసేపటికి పిన్ని టిఫిన్ తెచ్చింది. సిరి వాటర్ బాటిల్ నా దగ్గర పెట్టి తనూ టిఫిన్ తింటూ మాట్లాడుకుంటున్నాం.
నేను: పిన్నీ, వచ్చే సంవత్సరం నుండి సిరి ని టౌన్ లో ని స్కూల్ లో చేరుద్దాం. ఎలాను మా ఇంట్లో ఉండి చదువుకుంటుంది.

సిరి: వావ్.. యాహూ.. థ్యాంక్యూ అన్నయ్యా.
పిన్ని: ఇది చదివే చదువుకు టౌన్ దాకా ఎందుకు. 10 వ తరగతి వరకు చదివితే చాలు, తరువాత పెళ్ళిచేసేస్తే సరిపోతుంది.
సిరి ఆ మాట విని డల్ అయ్యింది.
నేను: అదేంటి పిన్ని దానికి అప్పుడే పెళ్ళేంటి మరీ పాతకాలంలో లాగా.
పిన్ని: నీకు తెలీదులే రమేష్, దీనికి చదువు ఇంక అవసరం లేదు.
నేను: అదేంటి పిన్ని, పిల్లల్ని బాగా చదివించాలని నువ్వే చెప్తుంటావు గా.
పిన్ని: దానికి వచ్చే మార్కులు చూడు.
నేను: సిరి చాలా తెలివైన పిల్ల, ఇక్కడ సరైన స్కూళ్ళు లేవు. టౌన్ లో అయితే తను బాగా చదువుతుంది.
పిన్ని ఏం మాట్లడకపోవడంతో ఇంక ఆ టాపిక్ అక్కడతో ఆగిపోయింది.
నేను: అయినా తనకు అప్పుడే పెళ్ళి చెయ్యాలని ఎందుకనుకుంటున్నారు పిన్నీ.
పిన్ని: ఇది స్కూల్ లో వేసే వెధవ వేషాలకు పెళ్ళి చేసి పడేస్తే మేలని…
నేను ఏమైందని అడిగేంతలో నన్ను దస్తావేజులు తీసుకుని* అర్జెంటుగా సుబ్బయ్య గారి ఇంటికి రమ్మని మా బాబాయి మనిషిని పంపించాడు.

నేను తనతో వెళ్ళి, అక్కడ పని అయ్యి బాబాయి నేను వచ్చేప్పుడు మా ఇంటికి ఫోన్ చేసి ఇక్కడి సంగతులన్నీ నాన్నకు చెప్పాము. నాన్న అలాగే అని అమ్మ మాట్లాడుతుందంట అని అమ్మకు ఇచ్చాడు.
అమ్మ: కన్నా, ప్రయాణం బాగా జరిగిందా.
నేను: బాగా జరిగిందమ్నా.
అమ్న: పిన్ని, సిరి అందరూ బాగున్నారా.
నేను: ఆ బాగున్నారు.
అమ్మ: ఏంటి ఆ* విషయం అంత డల్ గా చెప్తున్నావు.
నేను: అది తర్వాత చెప్తాలే.
అమ్మ: సరే, నేను పంపించినవి పిన్నీ వాళ్ళకు ఇచ్చావా.
నేను: లేదు. ఇప్పుడు ఇంటికి వెళ్ళిన తరువాత ఇస్తా.
అమ్మ: మరిచిపోకుండా ఇవ్వు.
నేను: అలాగే.
అమ్మ: సరే అయితే నేను ఇంక ఉంటా, అవతల కీర్తి వచ్చే టైమయ్యింది, వంట చెయ్యాలి.
నేను: (ఆశ్చర్యంగా) కీర్తి వస్తే నువ్వు వంట చెయ్యటం ఎందుకు. ఆంటీకి ఒంట్లో బాగా లేదా.
అమ్మ: అదేమి లేదు గాని, నీకు తెలీదు కదా ఆంటీ వాళ్ళు పది రోజులు టూర్ కి వెళ్ళారు. కీర్తికి ఇంకా నాలుగు రోజులు ఎగ్జామ్స్ ఉండడంతో ఆంటీ ఎలా చెయ్యాలా అని మధన పడుతుంటే నేనే మా ఇంట్లో ఉంచండి మేము చూసుకుంటాం, మీరు హాపీగా టూర్ వెళ్ళిరండి అని చెప్పాను.
అయినా ఆంటి, మీకెందుకండి శ్రమ అంది, కానీ మరేం ఫర్వాలేదు మీరు ఇంకేమి ఆలోచించకుండా తనని మా ఇంట్లో ఉంచి వెళ్ళండి ఎలాగు రమేష్ కూడా లేడు కదా, కీర్తి ఏ డిస్టర్బెన్సూ లేకుండా చదువుకుంటుంది అని చెప్పా.
నేను: (కోపంగా) అంటే నేను డిస్టర్బెన్స్ చేసే వాడిలా కనిపిస్తున్నానా.
అమ్మ: (నవ్వుతూ) ఊరికే అన్నాను లే రా, చివరికి ఆంటీ మొహమాటపడుతూనే ఒప్పుకుంది.
నేను: (ఛా.. కీర్తితో ఓంటరిగా ఉండే మంచి ఛాన్స్ మిస్ అయ్యిందే అనుకుంటూ)ఆంటీ వాళ్ళు ఎప్పుడు వెళ్ళారు.
అమ్మ: నిన్న సాయంత్రం.
నేను: ఇంత అర్జెంటుగా ఏంటంట, కీర్తి ఎగ్జామ్స్ అయిపోయిన తరువాత తనని కూడా తీసుకెళ్ళొచ్చుగా.
అమ్మ: అంకుల్ వాళ్ళ కొలీగ్స్ ఈ ప్రోగ్రామ్ గురించి ఎప్పటి నుండో అనుకుంటూ ఉన్నారంటా. కొలీగ్స్ అందరూ వెళ్ళాలంటే, ఇప్పుడైతే అందరికీ కుదురుతుందంటా. అంకుల్ కి కీర్తి ఎగ్జాన్స్ విషయం తెలీక ఈ ప్రోగ్రాం కి ఓకే చెప్పేసేడంటా. మళ్ళీ వీళ్ళు వెళ్ళకపోతే వాళ్ళ కొలీగ్స్ ఫీల్ అవుతారని వాళ్ళు చాలా మధన పడుతున్నారు. నేను కీర్తిని మా ఇంట్లో ఉంచమనడంతో, వాళ్ళూ చాలా ధైర్యంగా వెళ్ళారు, అంది అమ్మ.

To be continued….