డాడీ లిటిల్ ప్రిన్సెస్:-పార్ట్ -2

డాడీ లిటిల్ ప్రిన్సెస్:-పార్ట్ -2

దాదాపుగా, ఆ పెళ్ళింట్లో ఉన్నంతసేపూ నాన్నని తప్పించుకు తిరగడానికే ప్రయత్నించాను. కానీ అప్పుడప్పుడు ఎదురవ్వక తప్పలేదు. నేను ఎదురైనప్పుడల్లా, నాన్న ఏదో చెప్పడానికి ప్రయత్నించబోతుంటే, నేను ఏదో పని ఉన్నట్టుగా వెళ్ళిపోయేదాన్ని. చివరకి తలంబ్రాల దగ్గర ఉన్నప్పుడు నా పక్కకి చేరి, చెయ్యి పట్టుకొని లాగాడు నాన్న. అక్కడ తప్పించుకు పోవడానికి దారిలేక, ఏమిటన్నట్టు చూసాను. “పక్కకి రా..” అన్నట్టు కళ్ళతో సైగ చేసాడు. నేను తటపటాయిస్తుంటే, మళ్ళీ నా చేయి లాగాడు. ఇక తప్పదన్నట్టు, ఆయనతో పక్కకి వెళ్ళాను.

ఆయన నన్ను మండపం వెనక వైపుకు తీసుకుపోయి, ఎంబ్రాసింగ్ గా చేతులు నలుపుకుంటూ, “సారీరా..” అన్నాడు. నేను చూపులు పక్కకి తిప్పుకొని “నాకెందుకూ సారీ?” అన్నాను ఏమీ తెలియనట్టు . బదులుగా నాన్న తల దించుకున్నాడు. ఆయన అలా తల దించుకుంటుంటే నాకు బాధగా అనిపించింది. అయినా ఆ భావం నా మొహంలో కనబడకుండా కప్పేస్తూ, “అయినా ఇంట్లో అమ్మ ఉండగా, అలా ఎందుకు చేసావు నాన్నా!?” అన్నాను.

“నీ అమ్మ సంగతి నీకు తెలుసుగా. కొన్నేళ్ళుగా తనకి ఆ ధ్యాసే ఉండడం లేదు. ఏం చెయ్యమంటావ్?” అలాగే తల దించుకొని జవాబిచ్చాడు నాన్న. నిజమే, అమ్మ ఈ మధ్య నాన్నతో సరిగా ఉండడం లేదన్న విషయం నేనూ గమనించాను. అయినా, మరీ సొంత అక్కతో ఎలా చేసాడో అనుకుంటూ, అదే మాట అడిగాను. “దాని పరిస్థితీ అంతే. దాని మొగుడు దాన్ని పట్టించుకోవడం లేదు.” అన్నాడు నాన్న.

“పట్టించుకోక పోతే మాత్రం? ఇంకెవరినైనా చూసుకోవచ్చుగా?”

“అక్కా తమ్ముళ్ళు ఒకే గదిలో ఉంటే, చూసే వాళ్ళకు అనుమానం రాదుగా..”

“అనుమానం రాదంటే, ఎవరితోనైనా అంతేనా!?”

“ఎవరితోనైనా ఎందుకు ఉంటాను? ఏదో అక్క కాబట్టీ అలా.. అంతే..”

“అయినా సరే, అక్కతో అలా చేయడం తప్పు అనిపించలేదా?”

“తప్పేంటీ? అక్కకి బాగా దూలగా ఉంది, తమ్ముడిగా అక్కకి సేవ చేసాను. అక్క దూల తీర్చడం నా బాధ్యత కదా..”

“అబ్బో.. గొప్ప బాధ్యతలే…”

“నిజం రా, మనకి దగ్గరైన వాళ్ళు ఏ కష్టంలో ఉన్నా తీర్చాలి కదా.. నువ్వు మాత్రం ఎవరైనా దగ్గరి వాళ్ళు ఆ ఇబ్బందిలో ఉంటే సాయం చేయవా!?”

నాన్న అలా పచ్చిగా మాట్లాడుతుంటే, నాకు ఏదోలా అయిపోతుంది. అంతలోనే నాన్న “చెప్పు, చేస్తావా, చెయ్యవా?” అని రెట్టించాడు. “మధ్యలో నా గొడవెందుకూ? వదిలేయ్.” అన్నాను విసుగ్గా.

“అది కాదురా, ఈ విషయం తెలిసింది నీకొక్క దానికే కదా.”

“అదా నీ గొడవ. సరే, ఎవరికీ చెప్పనులే..”

“అయితే నా మీద కోపం లేదు కదా?”

“నీ కష్టం నీదీ, మధ్యలో నాకెందుకూ కోపం?”

నేను అలా అనగానే, నాన్న ఆనందంతో నన్నుగట్టిగా కౌగిలించుకొని, బుగ్గ మీద ముద్దు పెట్టి “థేంక్స్ రా.” అన్నాడు. 

ఆయన అలా హత్తుకోవడంలో నా బంతులు ఆయన ఛాతీకి ఒత్తుకు పోయాయి. ఆ విషయం గమనించి, నన్ను వదిలేసి, “సారీ రా..” అన్నాడు. నేను “హమ్మయ్య..” అన్నాను. “ఎందుకూ?” అన్నాడు నాన్న.

“ఏం లేదులే..” అంటూ అక్కడనుండి కదలబోయాను. నాన్న చటుక్కున నా చేయి పట్టుకొని ఆపేస్తూ, “చెప్పరా, ఎందుకు హమ్మయ్య అన్నావ్?” అన్నాడు. “ఏం లేదన్నాగా..” అంటూ గబుక్కున వెళ్ళబోతుంటే, నడుము పట్టుకొని చటుక్కున దగ్గరకి లాక్కొని, “చెప్పు..” అన్నాడు. నేను విడిపించుకోవడానికి ప్రయత్నిస్తూ, “అబ్బా, వదులు నాన్నా..” అన్నాను. ఆయన ఇంకా బిగించి పట్టుకొని, మళ్ళీ గట్టిగా కౌగిలించుకున్నాడు. ఈసారి నా బంతులు ఆయన ఛాతీ పైన ఇంకాస్త అణిగాయి. “ఇదిగో ఇందాక ఇలా పట్టుకొని వదిలావు కాబట్టే ‘హమ్మయ్య’ అన్నాను. ఇక వదులు.” అన్నాను కాస్త కోపంగా. “సారీరా, కోపం వచ్చిందా?” అన్నాడు కౌగిలిని కాస్త సడలించి. “లేదులే..” అన్నాను అప్పటికైనా వదులుతాడేమోనని. దానికి విరుద్దంగా, మళ్ళీ బిగించి, “నిజంగా కోపంగా లేదుగా..” అన్నాడు. మళ్ళీ నా బంతులు నలిగాయి. మనసులోనే “ఉస్..” అనుకుంటూ, “నన్ను కాదు, పోయి నీ అక్కని కౌగిలించుకో. వదులు నాన్నా..” అన్నాను విసుగ్గా. “సరే, ఇక కౌగిలించుకోనులే..” అని వదిలేసి, “మొత్తం చూసావా?” అన్నాడు చిన్నగా. “ఏమిటీ?” అన్నాను అర్ధంగాక. “అదే, మీ అత్తను నేను..” అని ఒక గుటక మింగి, “చేయడం..” అన్నాడు. ఆయన అలా అడగానే, ఆ రోజు చూసిందంతా గుర్తొచ్చి, ఒళ్ళంతా వేడిగా అయిపోయింది. ఆ వేడిలోనే “ఊఁ..” అనేసాను. “మరి నీకు ఏమనిపించిందీ?” అన్నాడు నా నడుము చుట్టూ చేయివేస్తూ. అసలే చీరలో ఉన్నానేమో, నాన్న చెయ్యి జాకెట్ కీ, చీరకీ మధ్య ఉన్న నడుము మడత మీద వెచ్చగా తగిలింది. ఈ వెచ్చదనం నా వేడిని మరింత పెంచడంతో భారంగా ఊపిరి తీస్తూ, అలాగే నిలబడి పోయాను. నాన్న ఆ మడతను చిన్నగా నిమురుతూ, “చెప్పరా, చూసి బాగా వేడెక్కిపోయావు కదా.” అన్నాడు. ఆయన అలా నిమురుతుంటే, వేడితో పాటూ వణుకు కూడా మొదలయ్యింది. ఆ వణుకులోనే చిన్నగా “ఊఁ..” అన్నాను. నాన్న “అయితే, తరవాత ఏం చేసావూ?” అన్నాడు, నడుము మడతను చిన్నగా నొక్కుతూ. “ఏం చేయలేదు.” అన్నాను వణుకుతున్న గొంతుతో. నాన్న ఆ చేతిని కాస్త పైకి జరిపి, జాకెట్ కింద అంచుకు తాకిస్తూ, “నా రహస్యం నువ్వు చూసావుగా, నీ రహస్యం కూడా చెప్పు.” అన్నాడు. నా ఒంట్లో రక్తం జివ్వున పరుగెడుతున్నట్టు అనిపిస్తుంది. వణుకు ఇంకా పెరిగిపోయింది. నాన్న తన చేతిని ఇంకాస్త పైకి జరుపుతున్నాడు. నా బంతులు బరువెక్కిపోతున్నాయ్. వాటిని గట్టిగా నొక్కేసుకోవాలనిపిస్తుంది. మరో క్షణం ఆగితే, నాన్న అదే పని చేసేవాడో ఏమో గానీ, అంతలో ఎవరో అటుగా రావడంతో చటుక్కున నన్ను వదిలేసాడు. అటువైపు వచ్చిన ఆడ మనిషి, “ఏంటీ, తండ్రీ కూతుళ్ళ మంతనాలూ!?” అంది సాగదీస్తూ. “ఏం లేదు పిన్నీ…” అని, నన్ను అక్కడినుండి తీసుకుపోతూ, నా చెవిలో “మన మంతనాలేంటో తెలిస్తే గుండె ఆగిపోతుంది దానికి.” అన్నాడు నవ్వుతూ. నాకూ నవ్వొచ్చి, ఫక్కున నవ్వేసాను. ఆయన మళ్ళీ నా నడుము చుట్టూ చేతిని వేయబోతుంటే, చటుక్కున పక్కకి గెంతి, “వద్దు నాన్నోయ్.. తప్పూ..” అనేసి, అక్కడినుండి పరుగెత్తుకు వెళ్ళిపోయాను.

ఇద్దరం పెళ్ళి మండపం లోకి వచ్చేసాము. నేను నా హడావుడిలో ఉంటూ, మధ్యమధ్యలో నాన్నను గమనించసాగాను. గమనిస్తుంటే నాకో విషయం అర్ధమయింది. నాన్న అవకాశం కుదిరినప్పుడల్లా నన్ను చూపులతో తడిమేస్తున్నాడు. నడుము మడతల్లోనూ, పిర్రలనూ, నా బంతులనూ. అలా తడిమేస్తుంటే, ఎందుకో కాస్త గర్వంగా, గిలిగిలిగా అనిపించింది. ఇంకా చెప్పాలంటే, నాన్న చూసేకొద్దీ, నాలో కాస్త కులుకు పెరిగింది. కావాలనే నడుమును తిప్పడం, నాన్న వెనకనుండి చూస్తున్నప్పుడు కావాలనే పిర్రలను ఊపుకుంటూ వయ్యారంగా నడవడం, నాకు తెలియకుండానే చేస్తున్నాను. అలా ఒక అరగంట గడిచిన తరవాత, నాన్న నా దగ్గరకి వచ్చి, “నీతో మాట్లాడాలి, ఒకసారి పక్కకి రా.” అన్నాడు. “ఎందుకూ?” అన్నాను కళ్ళెగరేస్తూ. “చెప్తా పద.” అన్నాడు. అంతకు ముందు పిలిచినప్పుడు, కేజువల్ గా వెళ్ళాను. ఇప్పుడు మాత్రం మమ్మల్ని ఎవరైనా గమనిస్తున్నారేమో అని అటుఇటూ చూసి, ఎవరూ పట్టించుకోవడం లేదని రూఢీ చేసుకొని మరీ వెళ్ళాను.

నాన్న మళ్ళీ నన్ను మండపం వెనక్కి తీసుకుపోయాడు. “ఏంటీ తెగ హొయలు పోతున్నావూ?” అన్నాడు సూటిగా. “హొయలేంటీ?” అన్నాను ఏమీ తెలియనట్టు. “ఏంటా?” అంటూ, చటుక్కున నా నడుము పట్టుకొని, దగ్గరకి లాక్కొని, “ఈ నడుము తిప్పుకోవడాలూ..” అని, ఒక కిందకి జార్చి, నా పిర్రల మీద పెట్టి, “దీన్ని ఊపుకుంటూ నడవడాలూ..” అంటూ ఉండగా, నేను “అదేం లేదే..” అన్నాను. “అదేం లేదా!?” అంటూ, నన్ను గట్టిగా వాటేసుకున్నాడు. మళ్ళీ నా బంతులు నాన్న ఛాతీమీద మెత్తగా అణిగాయి. నాన్న నా పిర్రలను చిన్నగా నిమురుతూ, “చెప్పు.” అన్నాడు. “ఏం చెప్పనూ?” అన్నాను. నాన్న నెమ్మదిగా నా పిర్రలను పిసకసాగాడు. నేను కాస్త కదిలి,

“అబ్బా.. ఎందుకిలా చేస్తున్నావ్ నాన్నా?”

“మ్.. ఇలా పిసికించుకోవాలనే కదా, అలా ఊపుతున్నావ్.. అందుకే..”

“తప్పు నాన్నా.. నేను నీకూతుర్ని. అలా పిసకకూడదు.”

“మ్.. మరి నాన్న చూసేట్టు కూతురు అలా పిర్రల్ని ఊపుకుంటూ నడవ వచ్చా?”

“ఉన్నవి ఊపుకుంటే తప్పేంటీ!? అయినా నీ కోసం ఏమీ అలా నడవలేదు.”

“అవునా? మరి ఎవరికోసం నడిచావూ?” అంటూ ఇంకాస్త దగ్గరకి లాక్కున్నాడు. అలా లాక్కోగానే, లేచిన నాన్న అంగం నా తొడల మధ్య ఉబ్బుగా తాకింది. అది తాకగానే కంగారు పుట్టుకొచ్చి, “అమ్మో! నాన్నోయ్.. ఇక చాలు, వదిలేయ్..” అన్నాను.

“ఏమయిందీ!?”

“ఏం కాలేదు. వదులు.”

“ఏం అయిందో చెప్పొచ్చుగా..”

“అబ్బా.. నీకు ఎక్కడో ఏదో అయింది. గట్టిగా తెలిస్తుంది.”

“అంత గట్టిగా తెలుస్తుందా!?”

“ఊఁ.. వదులు నాన్నా, ఏదోలా ఉందీ..”

“అయితే ఇంకెప్పుడూ అలా తిప్పుకుంటూ నడవకు.”

“తిప్పుకుంటే మాత్రం, కూతురని చూడకుండా ఇలా పిసికేస్తావా?”

“అవును, ఇలానే పిసుకుతా.. ఎంత ఎక్కువ తిప్పితే అంత ఎక్కువ పిసుకుతా..” అంటూ నా పిర్రలను కసిగా పిసకసాగాడు. కావాలంటే నాన్నని విడిపించుకోగలను. కానీ ఈ ఆట బావుంది. అందుకే నాన్నను ఇంకాస్త రెచ్చగొట్టేట్టు మాట్లాసాగాను.

“నీ అక్కను ఎలానూ పిసుక్కుంటున్నావ్. మళ్ళీ నన్ను కూడా పిసకాలా? ఇక్కడ కూడా అవేగా ఉన్నాయ్.. వదిలేయ్ నాన్నా..”

“అవేగా అంటే?”

“మ్.. నువ్వు పిసుకుతున్నావే, అవే.. వదిలేయొచ్చుగా!”

“వదలాలని లేదురా..”

“ఎందుకో??”

“నా అక్క కంటే, నీవే బావున్నాయి పిసుక్కోడానికి, అందుకని…”

“మ్.. ఛీ.. నువ్వు బేడ్ డాడ్..”

“ఎందుకూ బేడ్?”

“మరి కూతుర్ని ఇలా పిసికేస్తే బేడ్ కాదా?”

“మరి నువ్వు కూడా సమ్మగా పిసికించుకుంటున్నావు కదా..”

“నేనేం పిసికించుకోవడం లేదు.”

“అయితే, నన్ను విడిపించుకొని వెళ్ళిపోవచ్చుకదా..”

“విడిపించుకుందామనే ఉంది. కానీ నువ్వు మరీ బలంగా పట్టుకున్నావు.”

“అయితే వదిలేయనా?”

“ఊఁ..”

“వదిలేస్తున్నా..”

“అబ్బా..”

“చెప్పు, వదలనా, పిసకనా?” అంటూ మళ్ళీ నా పిర్రలను పిసికాడు.

“అబ్బా.. అక్కడే పిసుకుతావెందుకూ?”

“సరే, ఇంకో చోట పిసకనా?”

“ఏం వద్దు..”

“ఫరవాలేదు, ఎక్కడ పిసకమంటావో చెప్పు, పిసుకుతాను.”

నాకు వళ్ళంతా వేడెక్కిపోయి చెమటలు పట్టేస్తున్నాయి. నాన్న నా పిర్రల మీద చేతులు తీసేసి, నన్ను వెనక్కి తిప్పి, నడుము చుట్టూ చేతులు బిగించి, దగ్గరకి లాక్కున్నాడు. ఈసారి నాన్న అంగం పిర్రల మధ్య ఒత్తుకుంటుంది. నా కాళ్ళలో సన్నగా వణుకు మొదలయ్యింది. నాన్న చీర చాటు నుండి, నెమదిగా నా పొత్తికడుపు నిమరసాగాడు. వస్తున్న తమకాన్ని ఆపుకుంటూ, “హుమ్..” అని నిట్టూర్చాను. నాన్న తన చేతులను నా పొత్తికడుపు మీద నుండి నెమ్మదిగా పైకి జరిపి, బ్లౌజ్ కిందవరకూ వచ్చి, “పిసకనా?” అన్నాడు. నాన్న పిసికితే తట్టుకోగలనా అనిపిస్తుంది. తమకంతో ఊపిరి అందక ఏమీ మాట్లాడలేకపోతున్నాను. నాన్న తన చేతులను ఇంకాస్త పైకి జరిపి, నా బంతుల కింద చిన్నగా బొటన వేళ్ళతో నొక్కాడు. నేను “ఉమ్..” అని ముందుకు వంగాను. నాన్న అంగం మరింత గట్టిగా నా పిర్రలను ఒత్తుతుంది. నాకు తెలియకుండానే, నేను నా పిర్రలను వెనక్కి తోసాను. నాన్న “ఉమ్..” అని మూలిగి, బ్లౌజ్ కింద ఒకసారి నలిపి, తన చేతిని ఇంకాస్త పైకి జరపబోయాడు. అంతలోనే అటువైపు కొంతమంది రావడంచూసి, గబుక్కున నన్ను వదిలేసాడు. నేను ఆయాసపడుతూ పక్కకి జరిగాను. ఆ వచ్చిన వాళ్ళు మమ్మల్ని దాటి వెళ్ళిపోయారు. నాన్న కొన్నిక్షణాలు అలాగే నిలబడి, మళ్ళీ నన్ను దగ్గరకి లాక్కున్నాడు. నేను “మ్..” అని కులుకుతూ నాన్నపై వాలిపోయాను. ఈసారి నాన్న నా నడుము మడతలను నిమురుతూ, “ఇన్నాళ్ళూ చూడలేదు, ఎక్కడ దాచావే ఈ ఒంపులన్నీ?” అన్నాడు. నేను చిన్నగా నిట్టూర్చి, “ఎక్కడ దాస్తేనేం? మొత్తం పట్టేసావుగా..” అన్నాను. “పట్టడం కాదే, కసిగా పిసికేస్తా..” అని నా నడుమును పిడికిళ్ళలో బిగించాడు. “మ్మ్…మ్మ్..” అని మూలుగుతూ ముని వేళ్ళపై పైకి లేచాను. బిగించిన నా పెదాలు చూసి కసెక్కిపోయినట్టుంది, ముందుకు వంగి, నా పెదాలు అందుకోబోయాడు. అంతలోనే మళ్ళీ అలికిడి. గబుక్కున ఇద్దరం సర్దుకొని చూసేసరికి, ఇంతకు ముందు వెళ్ళినవాళ్ళే. అక్కడే నిలబడి మాట్లాదుకుంటున్నారు. వాళ్ళని చూసి, ఇక కదిలేట్టు లేరుగానీ, ఇంకో చోటికి పోదామా?” అన్నాడు నాన్న. నాకు అప్పటికే కింద తడిసి ముద్దయిపోయింది. ఏమీ మాట్లాడకుండా అలాగే నిలబడిపోయాను. అంతలో వాళ్ళు మమ్మల్ని చూసి, నాన్న ను పిలిచారు. ఇక తప్పదన్నట్టు, వాళ్ళ దగ్గరకి వెళ్తూ, “ఈసారి ఇలా వదలను. ఇంకాస్త కసిగా పిసుకుతా, రెడీగా ఉండు.” అనేసి వెళ్ళిపోయాడు. కోరికతో ఎరుపెక్కిన కళ్ళతో నేను అలానే చూస్తూ ఉండిపోయాను.

పెళ్ళి తరవాత బందువులు అందరం ఒక ప్రైవేట్ బస్సులో తిరుపతికి బయలుదేరాం. రాత్రంతా ప్రయాణం, తెల్లారేసరికి తిరుపతి చేరుకుంటాం. నేనూ అమ్మా బస్సులో వెనకనుండి రెండో సీట్లో కూర్చున్నాం. నాన్న ముందెక్కడో కూర్చున్నాడు. దాదాపు మూడు గంటల ప్రయాణం తరవాత, బస్సును డిన్నర్ కని ఒకచోట ఆపారు. అందరం కిందకి దిగాం. నాన్న కోసం వెదికాను గానీ, కనిపించలేదు. “ఎక్కడికి పోయాడబ్బా!?” అనుకుంటూ, ఫుడ్ స్టాల్ దగ్గరకి అమ్మతో పాటూ నడిచాను. ఇద్దరం మాకు కావలసినవి ఆర్డర్ ఇస్తూ ఉండగా, ఎప్పుడొచ్చాడో గానీ, నాన్న నెమ్మదిగా నా పక్కకి చేరాడు. అమ్మ పక్కన ఉండగా ఏమీ చేయలేడులే అని ధీమాగా నిలబడ్డాను. అంతలోనే నాన్న చిన్నగా నా పిర్ర గిల్లేసాడు. నేను “ఉస్..” అని నాన్న వైపుకు తిరిగాను. “ఏమయిందే!?” అడిగింది అమ్మ. “ఏం లేదు, దోమ కుట్టినట్టుంది.” అన్నాను నాన్నను కొరకొరా చూస్తూ. “అవునే, దోమలు ఎక్కువగానే ఉన్నాయి.” అంటూ, ఎవరో పిలిస్తే మరో వైపుకు వెళ్ళింది అమ్మ. అమ్మ అటువైపుకు వెళ్ళగానే, చటుక్కున నాన్న వైపుకు తిరిగి, “ఎందుకు గిల్లావూ?” అన్నాను కోపంగా. “సారీరా, నెప్పిగా ఉందా!?” అంటూ, తను గిల్లిన చోట నెమ్మదిగా నిమిరాడు. నేను కంగారుగా చుట్టూ చూసాను. ఎవరి పనుల్లో వాళ్ళున్నారు. అదే అదనుగా, నాన్న నా పిర్రను చిన్నగా నొక్కాడు. నేను “ఉస్..” అని, కాస్త దూరంగా జరిగి, “ఎవరైనా చూస్తే బాగోదు నాన్నా..” అన్నాను. “అంటే, ఎవరూ చూడకపోతే ఫరవాలేదా!?” అన్నాడు మళ్ళీ తన చేతిని నా పిర్రలకి తాకిస్తూ. చుట్టూ అంత మంది ఉన్నా, నాన్న అలా నా మీద చేతులు వేస్తుంటే, నాకు ఒళ్ళంతా తిమ్మిరిగా అనిపిస్తుంది. అది ఇంకా కావాలనిపించిందేమో, నాకు తెలియకుండానే కాస్త చీకట్లోకి జరిగాను. నాన్న చుట్టూ చూస్తూ, నెమ్మదిగా తన చేతిని మళ్ళీ నా పిర్రలపై వేసి, చిన్నగా నిమరసాగాడు. అలా నిమురుతుంటే, కాస్త సమ్మగానే అనిపిస్తున్నా, మనసులో ఏదో తెలియని బెరుకూ, కంగారుగా ఉంది. నా కంగారుని పట్టించుకోకుండా, నెమ్మదిగా నా పిర్రల మధ్య చీలికలో వేళ్ళతో నొక్కాడు. నేను “ఉఫ్..” అని ఎగిరిపడి, సర్దుకున్నాను. ఈలోగా నాన్న నన్ను ఇంకాస్త పక్కకి నెట్టాడు. అక్కడ ఇంకాస్త చీకటిగా ఉంది. అక్కడ ఉంటే, చూసేవాళ్ళకి మనుషులు ఉన్నట్టు తెలుస్తుంది గానీ, ఏం చేస్తున్నామో తెలిసే అవకాశం లేదు. నేను తడబడుతూ వెలుతురులోకి రాబోతుంటే, నాన్న చేయి పట్టుకొని ఆపేస్తూ, “వెళ్దాంలే, ఆర్డర్ ఇచ్చింది రావడానికి టైం పడుతుంది.” అన్నాడు. “మ్.. అంతవరకూ అక్కడే నిలబడదాం, పద..” అంటూ మళ్ళీ కదలబోతుంటే, చటుక్కున నా నడుము పట్టి, దగ్గరకి లాక్కొని, “అబ్బా.. సరదాగా మాట్లాడుకుందాం, ఉండొచ్చు కదా..” అన్నాడు. నేను నాన్న పట్టును విడిపించుకోడానికి ప్రయత్నిస్తున్నట్టుగా నటిస్తూ, “మాట్లాడుకోడానికి పట్టుకోవడం ఎందుకూ!? దూరంగా ఉండి మాట్లాడవచ్చుగా..” అన్నాను. నాన్న వెనక నుండి నడుము చుట్టేసి, దగ్గరకి లాక్కొని, “ఉండరా, చలిగా ఉందీ..” అన్నాడు. అలా లాక్కోవడంలో ఆయనకి అతుక్కుపోయాను. నాన్నది అప్పటికే బాగా లేచిపోయిందేమో, ఫేంట్ చాటునుండి నా పిర్రలను ఒత్తసాగింది. ఆ వత్తిడి తాకగానే, అంతకు ముందు చూసిన నాన్న అంగం గుర్తుకువచ్చి, ఒళ్ళంతా వేడెక్కడం మొదలయ్యింది. నాన్న ఇంకా ఒత్తిడి పెంచుతూ, “అబ్బా.. ఇలా ఉంటే వెచ్చగా ఉంది కదా..” అన్నాడు. నేను భారంగా ఊపిరితీస్తూ, “ఊఁ..” అన్నాను. నాన్న పొత్తికడుపుమీద చిన్నగా నిమురుతూ, “చీర కట్టుకొని వచ్చుంటే బావుండేదిగా..” అన్నాడు. వస్తున్న తిమ్మిరిని అణుచుకుంటూ, “ఎందుకో?” అన్నాను. “మండపం వెనక జరిగింది గుర్తులేదా?” అన్నాడు చుడీదార్ మీదే నా నడుము మడతను ట్రేస్ చేస్తూ. “గుర్తులేదు..” అన్నాను మొండిగా. “అబద్దం చెప్తున్నావంటే గుర్తుంది అన్నమాట.” అంటూ, ఒక చేతిని నడుము మీద నుండి నెమ్మదిగా పైకి పాకించాడు. అది నా బంతులను తాకేలోగా, గబుక్కున పట్టుకొని, “నన్ను ఇలా చేయడం మీ అక్క చూసిందనుకో, పాపం ఫీలవుతుంది.” అన్నాను. “ఏం ఫీలవదు. అయినా అక్క పాతదయిపోయిందిరా..” అంటూ, ఈసారి తన రెండో చేతిని పైకి పాకించాడు. దాన్నీ మధ్యలోనే ఆపేసి, “అబ్బా.. కూతుర్నని కూడా చూడకుండా ఏంటి నాన్నా ఇదీ?” అన్నాను.

To be continued nxt